Onopgeloste raadsels
Na het grote succes van zijn in 2006 verschenen De weg (The road), waarvan kort daarna een uitstekende film is gemaakt, heeft Cormac McCarthy (89 inmiddels) zich vooral met filmscripts beziggehouden. En toen kwam vanuit het niets het nieuws dat er dit jaar maar liefst twee nieuwe op elkaar aansluitende boeken zouden verschijnen. De eerste daarvan, De passagier, is kort geleden in vertaling uitgebracht. Het vervolg heet Stella Maris en zal op 6 december verschijnen.
Vreemde gebeurtenissen
Voor liefhebbers van zijn werk is De passagier een feest van herkenning. Qua stijl, sfeer en opbouw is het een echte McCarthy. Hoofdpersoon is Bobby Western, die net als verschillende andere hoofdpersonen in de boeken van McCarthy, bepaald niet doorsnee is, een tikkeltje zonderling. Hij is een briljante wis- en natuurkundige die geen van die studies heeft afgerond. Hij verdient de kost met werkzaamheden onder water. Dit boek begint met een vreemde opdracht. Een klein vliegtuig is in zee gestort en Bobby krijgt met een kleine team de taak om te zien wat er nog te redden valt. Vreemd, omdat het toestel al een paar dagen in zee ligt. Het team constateert dat er spullen uit het wrak zijn gesloopt, waaronder de zwarte doos.
Een paar dagen later krijgt hij een verontrustend bezoek. Twee agenten van de FBI komen navraag doen. Behalve de ontbrekende spullen is er ook een passagier verdwenen. Bobby weet van niks, hij heeft niets te verbergen. Er lijkt iets groters aan de hand te zijn, maar het wordt niet duidelijk wat. Desondanks wordt het net rond Bobby aangetrokken. Zijn huis wordt overhoop gehaald en hij wordt steeds meer onder druk gezet. Na een tijdje kan hij geen kant meer op.
Dit is het spannende aspect van De passagier. Bobby is aanvankelijk vooral passief. Vage schuldgevoelens over wat zijn vader heeft betekend, het gemis van zijn grote liefde Alicia, hij gelooft het allemaal wel. Maar toch, hij krijgt gaandeweg wel wat begrijpelijke last van paranoia. Hij komt pas echt in actie als zijn opdrachtgever, tevens goede vriend, onder verdachte omstandigheden om het leven komt.
Op naar het vervolg!
Deze verhaallijn is geschreven in de stijl die wij zo goed kennen van bijvoorbeeld zijn fameuze Bordertrilogie. Korte zinnen, veelal emotieloos, gesprekken die pagina’s doorgaan zonder aanduiding van wie wat zegt. Je moet het hoofd erbij houden, maar dat is bekend van hem.
Deze hoofdstukken worden afgewisseld met schuingedrukte passages. Hierin is Alicia, de zus van Bobby, de centrale figuur. De zus met wie hij een intieme band had, maar hoe ver die is gegaan blijft wat in het vage. Alicia was nog een beetje briljanter dan Bobby, het zal wel iets erfelijks zijn. Hun vader maakte deel uit van het gezelschap rond Oppenheimer, die van de atoombom.
Alicia had last van schizofrenie, wanen. De dood leek haar aanlokkelijker dan het leven en zij pleegde al op jonge leeftijd zelfmoord. Deze passages zijn heel anders van sfeer en stijl. Je leeft in de waanwereld van Alicia, vol met vreemde gebeurtenissen, rare voorvallen en soms kolderieke gesprekken. Die afwisseling toont de veelzijdigheid van McCarthy.
De passagier is niet het beste werk van McCarthy, maar hij weet nog steeds te boeien en in zijn eigen karakteristieke stijl een sterk boek te produceren. Maar wel een boek dat de lezer vooral met vragen achterlaat, met tal van onopgeloste raadsels. Wellicht dat in het vervolg meer duidelijk zal worden, het is iets om naar uit te zien!
Literatuur
Arbeiderspers
2022
Hardcover
429
Arjaan van Nimwegen, Thijs van Nimwegen
9789029547512
Ontdek meer van JKleest
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Beste Jan,
Bedankt voor je recensie over het boek van Cormac McCarthy. Onder het eerste kopje schrijf je ‘…. film is gemaakt, heeft Cormac McCarthy 989 inmiddels) zich vooral met filmscripts….
Inmiddels wordt de mens wel ouder, maar zeg eerlijk….halen we de 989 jaar binnenkort?
Met je recensie ben ik het volledig eens, al kun je dit boek (het eerste deel) niet echt recenseren zonder ook het vervolg te lezen en mee te nemen in je beschrijving. Ik ben benieuwd naar die recensie!
Groeten,
Anlu
Bedankt voor je reactie. De hoofdlettertoets niet ingedrukt en dan word een haakje een 9. Zelfs hij zal vast niet ouder worden dan Methusalem 🙂 Ik ben ook zeer benieuwd naar het vervolg!
Groeten, Jan