Nihil – Guido Gezelle

Omverre moet het al!
omverre moet het, even
dat eeuwen staande was,
of eerst begon te leven:
de tijden zijn gekeerd,
eene andere eeuwe naakt,
die, blinkende, in den oost,
de menschen tegenblaakt!

Verwaanden! En, nochtans
zie ’k zonne- en maneschijven,
zie ’k sterren ongeroerd
en onveranderd blijven;
zie ’k menschen, goede en kwa,
hunne oude lompen aan;
zie ’k sterven, altijd voort,
en lijken henengaan.

Elk lijdt: omhooge, omleege,
onschuldigen, gestraften,
manhafte lieden, wijze,
onwetende, onmanhaften:
geleerde hanen ook,
die kraaien: ‘Alles moet
omverre!’ doen bijna
zoo Jan, die dom is, doet.

‘k Zie één verandering:
de menschen loopen heden,
al ’t gene omhoogehielp
onachtzaam afgesneden,
hun hoofd omleegewaards,
ten nieuwen val bereid,
den nieuwen afgrond in
van hun’ hooveerdigheid!*

Over Guido Gezelle

Share

2 gedachten over “Nihil – Guido Gezelle”

  1. Ik heb een vraag: Is dit echt een gedichtje van Guido Gezelle?

    ik wens U een jaar
    Als een alfabet
    Met alle letters van A tot Z
    Van arbeid, blijheid en
    creativiteit
    Tot zegen, zon en zaligheid.

    Beantwoorden

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.