Vreugdevol weerzien
Het is al enkele decennia geleden dat ik kennismaakte met De kellner en de levenden van Simon Vestdijk. Het was één van die boeken die ik voor mijn literatuurlijst heb gelezen en één van de weinige die mij is bijgebleven. In hoofdlijnen dan. Het spookte al jaren door mijn hoofd dat ik het wilde herlezen en het is er eindelijk van gekomen. Hoe zou het zijn, zo veel jaren later?
De kellner en de levenden
Roman
Meulenhoff
1952
E-boek
284
Op een vredige avond worden twaalf mensen - bewoners van een flatgebouw in een van Nederlands grote steden - door de politie uit hun huis gehaald en gedwongen in een soort touringcar plaats te nemen. Na een rit door de nachtelijke stad worden zij afgezet aan de ingang van een groot bioscooptheater, waar een tamelijk rommelige organisatie bezig is aan een groot aantal mensen kaarten uit te reiken. Allen moeten zich op een bepaald sein in het theater begeven en de weg volgen die door middel van cijfers op hun kaarten is aangeduid. Wanneer dit sein wordt gegeven en de twaalf flatbewoners - onder wie een kind, een emerituspredikant, een tandarts, een toneelspeler en een oude dame - zich op weg begeven, blijkt het theater de ingang tot een bizarre doolhof te zijn. Voor hen is dit theater het beginpunt van een ongehoorde reis en na veel twijfel en vreemde avonturen beseffen zij allengs, dat ook voor hen, die toch niet gestorven zijn, de Dag des Oordeels is aangebroken.
