Eenzijdig beeld op de wereld, de hype is niet terecht
Over Ik ben pelgrim zijn al veel lovende recensies geschreven en als het om het verhaal gaat en de schrijfwijze is dat terecht. Het verhaal wordt zeer gedetailleerd uitgewerkt, maar het blijft spannend en je wilt doorlezen tot het einde.
Toch vind ik het uiteindelijk niet zo heel goed. Terry Hayes tracht een heel geloofwaardig verhaal neer te zetten, in grote lijnen lukt dat, maar ik heb hier wat bedenkingen, zoals:
-De hoofdpersoon is een geweldenaar; het extreemste voorbeeld: ondanks een kort tevoren uit zijn kuit verwijderde metaalscherf, ondanks het hebben doorstaan van de zwaarste vorm van marteling, onder meer resulterend in een zwaar gekwetste knie, een verbrijzelde voet,. zwaar gekneusde ribben en een verse kogelwond in de schouder is hij in staat een speedboot te besturen en al varend op de kant te springen. Dit gaat mijn voorstellingsvermogen te boven!
-Het is een nogal zoetsappig Hollywoodachtig einde. Met de slechteriken loopt het uiteraard slecht af, en met degenen die aan de goede kant staan loopt het allemaal goed af. Dat is bijzonder, in de echte wereld is dat meestal anders.
Over deze bezwaren kan ik nog heen stappen, het is een roman en daar mag best wat ongeloofwaardigs in zitten.
Meer moeite heb ik met andere dingen. Een aantal voorbeelden:
-Het is wel heel erg zwart-wit. Alles wat voor het westen werkt is positief, ik heb over situaties en personages uit het (midden) oosten niet veel positiefs kunnen vinden.
-Het is bevooroordeeld. De activiteiten van de geheime dienst van Saoedi-Arabie worden neergezet als totalitair, op zich zou dat wel te volgen kunnen zijn, maar alles wat de geheime diensten van het westen presteren, en wat op zich ten minste net zo gericht is op controle, denk aan wikileaks, worden vooral de onafzienbare mogelijkheden die dat de hoofdpersoon biedt, alleen maar positief benaderd. Hier had wel meer nuance gepast.
-Als een sjeik toevallig een duur horloge toont volgt een opmerking over hoeveel mensen daarvan wel niet in hun levensonderhoud hadden kunnen voorzien. Alsof in de westerse wereld geen ongelijkheid bestaat en over verdeling van welvaart niets valt op te merken. Dit is vals moralisme.
Nogmaals: enige ongeloofwaardigheid mag, het is per slot van rekening een roman, maar als een schrijver morele oordelen wil uitspreken dan mag dat uiteraard, maar doe dat dan wel met wat meer nuance, minder zwart-witdenken en beheers de neiging om met twee maten te meten.
Thriller
Bruna
11 februari 2014
Paperback
704
Henk Popken
Pelgrim is de codenaam van een man die niet bestaat.
De geadopteerde zoon die uitgroeide tot een van de beste spionnen. De regisseur van een uiterst geheime eenheid binnen de Amerikaanse spionagedienst. Een man die, voordat hij van de aardbodem verdween, het ultieme boek schreef over forensisch onderzoek.
Het is datzelfde boek dat hem een jaar later in een obscuur hotel in Manhattan doet belanden, waar het lichaam van een onherkenbaar verminkt jonge vrouw is gevonden.
Maar wat begint als een moordonderzoek zonder aanwijzingen, verandert in een zoektocht naar een onbekende vijand die een weerzinwekkend plan tot uitvoer wil brengen.
Ontdek meer van JKleest
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.