Nog een mooie avond Crossing Border!

De zaterdageditie van Crossing Border 2018 stelde de liefhebber in mij voor lastige keuzes. Het aanbod was gevarieerd en dat is zeer te waarderen, maar er zat enige overlapping in het tijdschema. Het resulteerde erin dat ik, en dat vind ik bijzonder jammer, het interview met Richard Powers moest laten schieten. Ik heb geen idee of ik er veel aan gemist heb, wat ik wel heb bijgewoond was in de meeste gevallen zeer de moeite waard.

Paolo Giordano

Interviewer van dienst was Theo Hakkert. Zijn losse, amicale stijl leek aanvankelijk niet zo goed te passen bij Paolo Giordano. Deze had wat moeite om op gang te komen maar hij kwam toch vrij snel los. En op de één of andere manier bleek de aanpak wonderwel goed te werken; van Giordano kreeg je veel te horen over zijn achtergrond en natuurlijk ook over zijn nieuwste boek, De hemel verslinden.

Je kreeg een aardig beeld van Giordano. Hij houdt niet van stabiliteit en voorspelbaarheid, elke paar jaar is hij bereid, ziet hij het als een noodzaak, om belangrijke dingen in zijn leven te veranderen. Stilstand is verveling, of zoiets. Hij groeide op in een niet religieuze omgeving, maar om een punt te maken liet hij zich als dertienjarige dopen om vervolgens actief deel te nemen aan het kerkelijk leven. Dit bleek van korte duur; een paar jaar later, hij was pas zeventien, maakte hij kennis met het werk van Schopenhauer en dat stuurde hem een andere kant op.
In zijn nieuwste roman speelt het werk De baron in de bomen van Italo Calvino een vrij belangrijke rol. Het is een boek dat in Nederland niet zo bekend is, maar in Italië behoort het tot zoiets als de canon van de literatuur; vrijwel iedere lezer kent het boek of het verhaal.
Hij heeft mij overtuigd, zijn boek komt ook op de lijst.

Michael Fehr

De indrukwekkende performance van Michael Fehr van de vorige avond maakte nieuwsgierig naar de man erachter. Hij werd geïnterviewd door Liesbeth Staats. Het werd een bijzonder boeiend gesprek met een wel heel bijzondere man.

In positieve zin bijzonder. Ook tijdens dit gesprek wist hij de aandacht moeiteloos gevangen te houden; wat een eigenzinnige, fascinerende, boeiende en soms ongrijpbare man.
Het gesprek ging over de manier waarop hij ”schrijft.” Door fysieke beperkingen is hij niet in staat om uren achter elkaar te werken op een computer of tablet. De verhalen ontstaan langzaam maar zeker in zijn hoofd en als hij tevreden is over een zin dan zorgt hij ervoor dat die regel voor regel op zijn telefoon terechtkomt. Uitwerken van het verhaal doet een ander, hij kan het niet zelf.
Zijn beste ingevingen krijgt hij liggend, in bed. Herkenbaar voor velen, denk ik, maar het probleem is dat deze ingevingen meestal verdwijnen bij het opstaan. Fehr heeft zich getraind om de ingevingen te onthouden en als hij ze na ontbijt en koffie nog weet te herinneren gebruikt hij het.

Uiteraard ging het ook over zijn boek Simeliberg, dat een paar dagen daarvoor is uitgekomen. Hij droeg een deel ervan voor, uit het hoofd, lezen lukt hem niet. Ik heb het inmiddels in huis en de eerste indruk is dat het een heel bijzonder boek is, geschreven in een heel eigen stijl en opmaak. Ik heb goede hoop dat het net zo fascinerend zal zijn als de persoon, ik ben er in ieder geval bijzonder nieuwsgierig naar!

Eduardo Albinati en Sandro Veronesi

Het gesprek werd geleid door Jasper Henderson. Het ging vooral over het boek De katholieke school van Eduardo Albinati. Een monsterlijk boek werd het genoemd, een boek van bijna vijftienhonderd pagina’s verdient deze typering.

Het belang van de aanwezigheid van Sandro Veronesi is vrij onduidelijk. Het enige dat hij aan het gesprek toevoegde ging over de band tussen hem en Albinati en in een ver verleden de broer van laatstgenoemde. Er werd iets te lang op doorgegaan, gelukkig ging het verder over de roman. Het valt nauwelijks samen te vatten, toch een poging.

Bekenden, klasgenoten van de auteur, pleegden in 1975 een gruwelijke misdaad: de ontvoering van twee meisjes, verkrachting gevolgd door moord op één van hen. Het andere meisje blijkt het te hebben overleefd, wat niet de bedoeling was. Eén van de daders kwam in 2005 voorwaardelijk vrij. Hij ging weer de mist in en vermoordde twee vrouwen.
Het boek wijdt vooral aandacht aan hoe zoiets kan gebeuren, wat mensen grote kan bewegen om zulke gruwelijke misdaden te plegen.
Tijdens het gesprek ging het er ook over hoe dun de grens is tussen een “gewoon” en een misdadig leven.

Het was soms een moeizaam gesprek, mede door de taalvaardigheid van de Italianen. Met name Veronesi kwam matig uit de verf. Het boek van Albinati had ik al op mijn netvlies en ik wil het wel verrekt graag lezen maar ik hik ook aan tegen de enorme omvang.

Patrick DeWitt

Een bijzonder fijn gesprek tussen Hans Bouman en Patrick DeWitt. De conversatie verliep moeiteloos, wat voor een deel is te danken aan de taalvaardigheid van de interviewer. De vier boeken die DeWitt inmiddels heeft geschreven werden besproken, waarbij de meeste aandacht uitging naar Afwassingen en De gebroeders Sisters.

Het eerste boek kwam tot stand tijdens zijn werk als afwasser in een bar in Hollywood. Wat de auteur daar zag en hoorde noteerde hij op Post-It’s en wat daarvan bruikbaar bleek verwerkte hij in dit boek.
Inzake De gebroeders Sisters was er ook aandacht voor de verfilming. DeWitt vond het aanvankelijk maar niks, maar later begreep hij dat een verfilming ook maar een interpretatie is, zoals lezers en reviewers ook hebben.

Ten slotte las hij een fragment voor uit zijn nieuwste werk, Noorderzon. Boeiend gesprek en het wordt vervelend: ook zijn boeken komen op de lijst.

Steve Davis

Even getwijfeld tussen naar huis gaan of toch nog even zijn verhaal meepakken. Wie hem enigszins heeft gevolgd kan weten dat Steve Davis een fascinerende man is, veel boeiender dan de wat saai ogende, trage, precieze en berekenende snookerspeler die in zijn topjaren wel ongeveer alles won wat er te winnen viel.

Dit ging over zijn fascinatie voor muziek, nieuw en oud. Hij werd geflankeerd door Kavus Torabi, iemand die muziek leeft. Leuk gesprek, zij zijn bezig met een boek over enkele tientallen bands en muzikanten, variërend van progressief en psychedelisch tot avant-gardistisch en experimenteel. Het is de bedoeling dat het in 2020 wordt uitgebracht en de muziekliefhebber in mij kan niet wachten.

Samengevat

Wederom een geslaagde avond! Deze editie van Crossing Border is er eentje om in te lijsten. Mooie locatie, goede zalen, een centraal punt waar het lekker gonsde, overal goed zicht op de podia, goede verstaanbaarheid. Dit alles is belangrijk maar het waren toch vooral het programma, de auteurs en de kwaliteit van de gespreksleiders en interviewers die deze editie memorabel maakten.