De sneeuw die zich schikt
en de wereld verandert
zodat zij nieuw wordt
en stiller dan wij gewend zijn.
Het oog stelt zich in op de diepte.
Het oor stemt zich af op de verte.
Grenzen werden verlegd,
in jezelf, en daarbuiten.
—
Vertrouw nooit iemand van wie de televisie groter is dan de boekenkast
De sneeuw die zich schikt
en de wereld verandert
zodat zij nieuw wordt
en stiller dan wij gewend zijn.
Het oog stelt zich in op de diepte.
Het oor stemt zich af op de verte.
Grenzen werden verlegd,
in jezelf, en daarbuiten.
—
Eigenlijk een heel subtiel gedicht. Had ik niet verwacht van Adriaan Morrien, die je vroeger vaak tegenkwam in het nachtleven in Amsterdam. Hij was een echt feestbeest en wilde danser!
Verrassend hè? Ik ken hem niet persoonlijk, maar weet wel van zijn reputatie. Jij hebt hem blijkbaar meegemaakt?