Het was nog lang zacht – Leonie Barnier

Zo’n zomernacht
waarop wij achteroverhangend
in onze campingstoeltjes meteoren tellen.
Waarop woorden als motvlinders
uit onze monden fladderen
elkaar bij kaarslicht stommelend bereiken
vergeefs proberen het vlammetje te mijden.

Zo’n nacht
waarop wij verdoofd op ons luchtbed landen
jij voorbijschietend geluk op het tentdoek tekent
ik met mijn vingers op jouw buik
het motje volg dat bij jou naar binnen vloog
het spartelend aantref
vlak achter jouw navel
de pootjes omhoog

Share

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.