Gedicht met hond – Frank Koenegracht

Vandaag is het mijn hondendag.
Mijn diploma’s huilen als honden.
En mijn doden,

elke dag staan er een paar op
om me wakker te maken
uit mijn dromen van zwaluwspeeksel.

Elke dag staan er een paar op.
Ze liggen in mijn huis als Romeinen.
Ze worden met de dag brutaler,

stelen heel openlijk,
en als ik vragen stel beginnen ze te huilen,
of vertrappen van kwaadheid hun hoed.

Af en toe gaan ze nog weg
en nemen beleefd afscheid.
Slapen doen ze niet.

Ze kruipen onder de nacht door.
Ze kruipen onder de nacht.

—

Over Frank Koenegracht