Over uitzichtloos geestelijk lijden en euthanasie
Fascinerende figuur, Joost Oomen. Tijdens een dubbelinterview op Writers Unlimited toonde hij twee gezichten. Als hij niet aan het woord was dan oogde hij als ware hij teruggetrokken in zichzelf, verlegen bijna, schuchter. Weinig oogcontact met de zaal, maar hij luisterde wel goed naar zijn gesprekspartners, zo bleek telkens weer. Als hij wel het woord kreeg of nam dan toonde hij een heel andere versie van zichzelf: ineens was daar de theaterpersoonlijkheid die de zaal vulde met zijn onontkoombare aanwezigheid (in positieve zin!) en vooral aanstekelijke energie. Zijn tweede roman, Het paradijs van slapen, is gelijkmatiger maar kent ook die variatie qua toon en sfeer: meestal rustige toon, sfeer die afwisselt tussen serieus en licht, aangenaam kalm tempo, merkbaar aanwezige maar niet overheersende verteller.
Literatuur
Querido
2024
Paperback met flappen
205
