‘Een zwaluw! Zwaluw!’ roep je. Niemand kijkt.
Toch weet je bijna zeker dat het klopt:
Meity Völke
Nu de grond – Meity Völke
Er valt met ons niets aan te vangen. Nu niet meer.
Waar: in den beginne was er licht geweest.
Weesgegroetjes. Liefdesbrieven ook, en kaartjes
voor een bioscoop waar wij met luid gespeelde
geeuwen mikten op een meisjesarm die spichtig
uit een bloesje stak. Hoe die dan warm en alles was.
Onder water – Meity Völke
Ik herinner me dat ik geboren ben met handen
van mijn vaderskant en wat daaruit is weggegleden.
‘Hou dat vast,’ zei de man die me twee keer twaalf
minuten had zien huilen als een baby en daar in
rechte lijnen een draai aan wilde geven.
Knopen – Meity Völke
Een verzoenen is het niet, nee. Misschien
een accepteren, een erkennen dat ik weet
dat ook de zachtste mond twee hoeken heeft
maar wegen doet het niets. Ik leg piepschuim
in de schaal, kam met een zilveren vork
mijn haar, knip de knopen weg en eenmaal
op de grond vallen ze moeiteloos uit elkaar.
Pion – Meity Völke
Wees mijn weegschaal in het ochtendlicht en
declameer dat ik minder zwaar moet tillen aan
excessen. Ben je daar van bijgekomen? Goed.
Meity Völke
Meity Völke (Roermond, 1980) schrijft poëzie en proza. Ze studeerde Nederlands in Nijmegen, en is in december 2019 afgestudeerd aan de Schrijversvakschool te Amsterdam.
Op 7 februari 2019 heeft ze met haar gedicht ‘Onder Water’ de Turing Gedichtenwedstrijd gewonnen, een prestigieuze poëziewedstrijd. ‘Onder Water’ werd gekozen uit ruim 7000 inzendingen van bijna 2500 dichters. Het was bovendien een jubileumeditie van de Turing Gedichtenwedstrijd, die dat jaar voor de tiende keer werd gehouden.
Een jaar later werd haar poëziedebuut Aan het licht gepubliceerd. Een nieuwe dichtbundel is in voorbereiding.
—
Meer over Meity Völke:
meityvolke.nl
meityvolke.nl