De lange droogte – Cynan Jones


Cover van De lange droogte door Cynan JonesEen meester in schrijven is schrappen

“Ze vindt dat hij naar koffie smaakt. ’s-Ochtends als hij haar wakker komt maken.”

“De koe is weg,” zegt hij.”De roan met de zwarte uier. Ze is weg. Ik ga haar zoeken.”

Zo begint De lange droogte van Cynan Jones. Hoofdpersoon Gareth gaat inderdaad op pad en keert pas laat weer terug. Je volgt hem op zijn moeizame zoektocht maar dit gegeven is vooral een kapstok om het levensverhaal, de grote en kleine tegenslagen en de dromen van Gareth aan op te hangen. 

De verdwenen koe

De koe, zo vermoedt hij, is het moeras ingelopen. Om een kans van slagen te hebben het beest te vinden moet het droog blijven. Gareth gaat dwalen en raakt steeds verder van huis, terwijl hij daar eigenlijk niet gemist kan worden. Er zijn daar andere koeien die dringend zorg nodig hebben.
Het zal hem een zorg zijn. Hij heeft afstand nodig, ook al is het maar van korte duur. Afstand om van alles te kunnen overdenken en in gedachten te mijmeren over een andere invulling van hun leven.
Als hij na een lange dag dan toch eindelijk weer terug is volgt een knallende ruzie met zijn vrouw. Weer één. Als hij naar bed komt weten zij allebei dat het weer goed zit. Aan de droogte is ook dan weer een eind gekomen:

“Het regent,” zegt hij. En ze kan hem nauwelijks verstaan.

 Daarmee eindigt De lange droogte. Tussendoor is er veel gebeurd en veel verteld. In zijn kenmerkende beknopte stijl weet Cynan Jones in korte alinea’s, altijd afgewisseld met veel witregels, met weinig woorden grote verhalen te vertellen.
Het leven op de eenzame boerderij is niet gemakkelijk. De strijd om het bestaan is hard. Op persoonlijk vlak zit het niet mee. Zijn vrouw Kate heeft een paar miskramen gehad en hen wordt duidelijk gemaakt dat het aan haar ligt. Zonder iets te willen weggeven: hierop volgt een interessante wending.

Met weinig woorden veel vertellen

Dat is maar één van de vele verhaallijntjes in De lange droogte. Memorabel is bijvoorbeeld ook de manier waarop Jones in een paar woorden weet te vertellen wat er met de vinger van Gareth is gebeurd, en hoe snel zijn dochter al werk van volwassenen moet doen en hoe zij daarmee omgaat. Tussendoor krijg je van alles voorgeschoteld over grote en kleine dieren die het leven van alledag kleur geven, over het landschap en de eenzaamheid van het leven op de afgelegen boerderij. En dat alles in een vrij zakelijke stijl, weinig bloemrijk en zonder opsmuk. Het lijkt niet erg uitnodigend. Toch blijf je lezen.

Het is bijna een wonder hoe Jones met zo weinig woorden zo veel weet te vertellen. De lange droogte telt net iets meer dan 130 pagina’s maar na afloop heb je het gevoel dat je een familie-epos hebt gelezen. Maar hij heeft ook nog zo veel niet verteld; de witregels hebben wat dat betreft een functie; het geeft de lezer ruimte om zelf de bewust aangebrachte open ruimtes in te vullen.
Het is een stijl die Jones in latere boeken tot bijna in de perfectie is gaan beheersen. De lange droogte kent weliswaar nog niet die graad van perfectie maar het is meer dan een vingeroefening. Het is eerder een bloem die nu al fraai bloeit maar nog veel mooier zal worden.

De lange droogte
Cynan Jones
Roman
Koppernik
2018
Paperback
133
Jona Hoek
9789492313430
Share

Ontdek meer van JKleest

Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.

1 gedachte over “De lange droogte – Cynan Jones”

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.