Heks – Ivo van Strijtem

Mijn handen waren vastgebonden.
Maar dat hoefde niet.
Ik had mijn handen toen al afgelegd.

Uit de kooien van mijn ogen
vlogen alle kleuren weg. Hun
schaduw wiekte voor mijn voeten.

De menigte joelde.
Mijn oren echter waren vijvers
waarin elk woord verdronk.

Ja en amen had ik langzaam
in mijn tong gerold. Mijn lippen liet
ik achter in de kus die aan de
overkant zou blijven wonen.

In de nok van mijn hoofd had ik
uitgelezen kruiden
opgesnoven. Ze droogden me
en leeg werd ik. De zon

brandde me op nog voor het
eerste pluimpje rook opsteeg
uit een dorre stapel angst.

Share

Ontdek meer van JKleest

Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.