langs ons huis komen en gaan de treinen
levenslijnen in de handpalm van een reus
IJsselopwaarts lopen pelgrims fietspadasfalt
vind je Jacobsschelpen slechts gebroken in het zand
waar mijn dochter bergen bouwt
de stad van haar maakt straat voor straat
Turkse bruiloften horten toeterend
langs de woestijnroependen in het park
smelten met de schapen op de Worp
en de boten op het IJsselwater
tot haar verhaal
ik zal met haar lopen haar alles tonen
de tover van deze plaats uit de stenen slaan
zo wacht de stad de schone taak
haar koninkrijk te zijn
Ontdek meer van JKleest
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Leuk, een gedicht van Wibo Kosters, onze voormalige stadsdichter. Ik ben een grote fan van hem, niet alleen om zijn gedichten, maar ook omdat hij zo toegankelijk is. Heb je zijn bundel ‘Inwoner’? Groetjes, Lotti
Ja, ik zag inderdaad ook dat hij de voormalig stadsdichter was. Ik kende hem niet eerlijk gezegd, maar las een artikel over zijn nieuwste bundel, Wegenkaart. Ook te beluisteren op Spotify trouwens. Groeten, Jan