Natuur als hoofdpersoon
De acht bergen van Paolo Cognetti gaat over de vriendschap tussen twee jongens, later mannen. Maar gaat het eigenlijk niet vooral over de onvoorspelbare en wispelturige natuur, het berglandschap,? Die magneet die mensen naar zich toe weet te trekken maar ze met hetzelfde gemak de das omdoet?
Besmet met het bergenvirus
Als je eenmaal besmet bent met het virus van de bergen dan raak je dat niet meer kwijt. Ik spreek uit eigen ervaring. Elke langere vakantie draait erop uit dat die altijd in of in de nabijheid van bergen wordt doorgebracht. Gooi er maar wat kwalificaties tegenaan: lieflijk, dreigend, onvoorspelbaar, inspannend, rustgevend, uitnodigend tot reflectie tijdens de tochten en op de top, vermoeiend en bevredigend, ga zo maar door. De fascinatie van de ouders van Pietro voor de bergen is volkomen begrijpelijk. Het werk brengt hen naar de stad maar ze bloeien pas op als de zomervakantie kan worden doorgebracht in Grana, in de bergen.
Een vriendschap voor altijd
Zijn vader is een fanatiek wandelaar die niet rust voor hij de top heeft bereikt. Moeder is wat sneller tevreden en kan ook gewoon genieten van de natuur zonder meer. Tijdens één van die zomers ontmoet de jonge Pietro een leeftijdgenoot, Bruno, die koeien hoedt en geboren en getogen is in de bergen. Er bloeit een vriendschap op die levenslang zal meegaan, met een onderbreking van enkele jaren. Het zijn de jaren waarin de jeugd voorbij is en Pietro naar de stad trekt, voorgoed, zo lijkt het.
Tot zijn vader overlijdt en hem een lapje grond nalaat. Het ligt in het berggebied dat hij zo goed kent uit zijn jeugdjaren. Hij trekt erheen en ontmoet Bruno opnieuw. Het duurt niet lang voordat de twee onafscheidelijk zijn, zoals in de tijden van weleer. Ze bouwen een huis op dat stukje grond. De ervaring van Bruno als bouwvakker komt daarbij goed van pas. Het huis wordt de uitvalsbasis van Pietro in de zomer, maar de deur voor Bruno staat altijd open. Dat komt later goed uit, als de droom van Bruno uiteen is gespat en ook zijn grote liefde hem heeft verlaten. Bruno, die niet anders kent, niets anders wil kennen dan de bergen, de omgeving die hij als zijn broekzak denkt te kennen, een liefde die levenslang duurt maar die hem ook fataal wordt.
Veel is mooi, maar de bergen spreken het meest tot de verbeelding
In De acht bergen gaat het vooral over de vriendschap tussen deze twee. Je leest ook over de geschiedenis van de ouders van Pietro. In hun gezamenlijke verleden is er iets vreselijks gebeurd, ook in de bergen, maar het heeft hun liefde ervoor niet teniet kunnen doen. Later komt een oude liefde van Pietro weer in beeld. Het is Lara, die gedurende een aantal jaren een belangrijke rol zal spelen in het leven van beide mannen.
Het verhaal wordt op een aangenaam rustig tempo gebracht. De personages van vlees en bloed spreken tot de verbeelding en zijn geloofwaardig. Het verhaal is op logische wijze opgeknipt in drie delen, op een punt in het leven van Pietro waarin dat een andere wending neemt. Het draait vooral om hem, maar het is het verhaal van Bruno, in het derde deel, dat het langste blijft hangen. Het is het verhaal met de meeste dramatiek.
Allemaal prachtig. Toch is er iets anders dat het meest tot de verbeelding spreekt. Dat is het leven in de bergen, in al zijn facetten, met alle schoonheid en narigheid die erbij hoort, de pracht en kracht van de natuur, door Cognetti zo bijzonder mooi beschreven waardoor De acht bergen een memorabel boek is geworden!
—
Roman
De Bezige Bij
2017
Hardcover
240
Yond Boeke, Patty Krone
9789023466413
Ontdek meer van JKleest
Abonneer je om de nieuwste berichten in je inbox te ontvangen.