De laatste tijd worstel ik met gedachten over of en hoe ik verder zal gaan met deze website. Elk jaar moeten de kosten maar weer worden opgehoest en omdat die steeds maar weer stijgen, de laatste keer zelfs vrij fors, wordt de drempel om er maar een punt achter te zetten steeds lager. Ik heb er toch nog maar een jaar aan vastgeplakt, waarmee ik in ieder geval de tien jaar volmaak. Volgend jaar april zie ik dan wel weer.
Deze knoop is doorgehakt, maar er verandert wel wat. Vanaf nu zal ik alleen maar de boeken die dat verdienen in uitgebreidere vorm bespreken, de andere boeken zal ik opnemen in een maandoverzicht en daar een paar woorden aan wijden. Voor recensieboeken maak ik uitzonderingen, dat spreekt voor zich. Hiermee bespaar ik mij een hoop tijd die ik liever aan andere dingen besteed, zoals het lezen van (hopelijk) goede boeken. Mijn interesse verschuift zich steeds meer naar de klassieke romans heb ik gemerkt, maar dat terzijde.
Deze boeken heb ik gelezen en zal ik niet uitgebreid bespreken:
De grote tuin – Lola Randl
Synopsis: Op een dag besluit filmmaker Lola Randl het drukke leven in Berlijn de rug toe te keren en een tuin aan te leggen in de regio Brandenburg, de dunst bevolkte regio van West-Europa. Daar houdt ze zich bezig met zaaitijden, bodemkwaliteit, ongedierte, onkruid, snoeien en het schrijven van een tuinencyclopedie. Maar een eenvoudiger leven in de natuur is zo makkelijk nog niet. Haar moeder kijkt haar constant op haar niet zo groene vingers en haar minnaar aan de overkant behoeft ook aandacht. Terwijl Randl de stad naar het dorp brengt en langzaam begrijpt dat je niet voor jezelf weg kunt lopen, begint haar tuin net zo kleurrijk te worden als het leven in het dorp.
Mening: af en toe aardige observaties, interessante gedachten en leuke wetenswaardigheden over alles wat met tuinieren (in ruime zin) te maken heeft. Maar vaak is het ook maar een hoop oninteressant gewauwel. Het kan zijn dat het mij is ontgaan, maar ik heb de bedoeling van dit boek niet begrepen.
Vanuit hier zie je alles – Marianne Leky
Synopsis: Wanneer Selma over een okapi droomt, weet iedereen in het dorp hoe laat het is: binnen 24 uur zal er iemand sterven. Halsoverkop worden hartenwensen uitgesproken en geheimen opgebiecht. Maar er valt niet te ontkomen aan het lot: de beste vriend van Selma’s kleindochter Louise verongelukt op dramatische wijze. Jaren later wordt Louise verliefd op Frederik, een boeddhistische monnik die in Japan woont. Hun relatie beperkt zich tot het schrijven van brieven, maar als Selma sterft, staat hij weer voor haar neus.
Met veel gevoel zet Mariana Leky een onvergetelijke liefde neer. De kleurrijke dorpsbewoners met hun gewoontes en hun (on)hebbelijkheden scheppen in Vanuit hier zie je alles een wereld waarvan je maar heel moeilijk afscheid kunt nemen.
Mening: heel aardig boek, zeker geen verspilde tijd, maar ook geen boek dat lang zal bijblijven.
Dandy uit het noorden – Jan Guillou
Synopsis: Dandy uit het noorden vertelt het verhaal van het jonge bouwkundige genie Sverre en zijn eerste liefde, een Engelse bouwkundestudent, in de eerste decennia van de twintigste eeuw. Na het afronden van hun studie verhuizen de twee naar Wiltshire in het zuiden van Engeland, waar het leven minder idyllisch blijkt te zijn dan Sverre had gehoopt. De inmiddels overleden vader van Sverres geliefde, Lord Manningham, heeft niet alleen zijn titel, maar ook de verantwoordelijkheid over zijn enorme landgoed nagelaten aan zijn enige erfgenaam. Terwijl Londen nog steeds in de greep is van het proces tegen Oscar Wilde, mengen de twee dandy’s zich met bohemiens en kunstenaars, onder wie de excentrieke leden van de Bloomsbury-groep. Maar zij weten nog niet dat er weldra een oorlog zal uitbreken die Sverres onschuldige wereld vol schoonheid en kunst voorgoed zal veranderen. Dandy uit het noorden is het tweede boek in de reeks De grote eeuw, maar is ook zonder kennis van het eerste deel, Bruggenbouwers, te lezen.
Mening: na Bruggenbouwers, het eerste deel van deze tiendelige serie had ik al twijfels of ik wel verder zou gaan met deel twee, hoewel het op zichzelf meeslepend genoeg was.
Het geeft een aardig tijdsbeeld van het Engelse leven aan het begin van de 20e eeuw, maar het is veel te langdradig, er had meer mee gedaan kunnen worden. Het is erg traag en dat komt vooral door de uitleggerige stijl. Pas aan het einde komt er wat meer vaart in, maar te laat om het te “redden.” De kans dat ik verder ga met deze serie is er niet groter op geworden.
Wat het hart verwoest – John Boyne
Synopsis: Ierland, 1945. Cyril wordt geboren als bastaardzoon van een verstoten tienermeisje. Het welgestelde echtpaar Avery adopteert hem, maar Cyril vraagt zich vaak af waarom, want zijn adoptieouders laten geen gelegenheid onbenut om hem op het hart te drukken dat hij geen echte Avery is. Hij voelt zich ook geen Avery, en hij voelt zich ook niet thuis in het katholieke naoorlogse Ierland. Pas als hij de flamboyante charmeur Julian Woodbead ontmoet, is de eerste stap naar de zoektocht van zijn identiteit gezet – een zoektocht die hem tot in Amsterdam en New York voert, in een poging het geluk en de liefde te vinden.
John Boyne verbeeldt op fenomenale wijze de verlossende kracht van de menselijke geest, en laat de lezer en passant voelen hoe onwelkom de wereld kan zijn voor zoekende zielen.
Mening: de thema’s die hij aanroert zijn sterk: de moeite die homofielen hebben om te worden geaccepteerd in het conservatieve, door religie overheerste Ierland. Dat geldt ook voor de brute behandeling van alleenstaande vrouwen die ongewenst zwanger worden. De manier waarop hij dat uitwerkt is minder sterk. Een breed uitwaaierend verhaal dat aan elkaar hangt van toeval en onwaarschijnlijkheden. De gesprekken zijn eentonig: het is vrijwel uitsluitend een strijd over wie het meest spitsvondig en ad rem uit de hoek kan komen. Dat is even leuk, maar geen 600 pagina’s lang. Op den duur gaat dat irriteren, alsof mensen niet in staat zijn tot het voeren van een normaal gesprek.
Liefde bij wijze van spreken – Yves Petry
Synopsis: Alex Jespers, auteur van een weergaloze succesroman maar inmiddels op zijn retour, beseft bij aanvang van deze vertelling dat het niet zal meevallen om uit te leggen hoe hij meer dan twintig jaar geleden verzeild raakte in een driehoeksverhouding met Jasper en Kristien Fielinckx – een broer en een zus die als tieners hun ouders bij een auto-ongeluk hebben verloren. Als die geschiedenis over liefde ging, waarover gaat de liefde dan? Nog moeilijker zal het zijn om te achterhalen wat de betrekkingen tussen hen drieën daarna zo grondig deed ontsporen. Met onuitwisbare gevolgen. Niets van wat ik heb geschreven, vormt een bewijs voor welke waarheid dan ook, zo besluit Alex zijn veelgelaagde relaas. Maar het moest verteld worden. Het mocht niet onuitgesproken blijven. Het heet Liefde bij wijze van spreken.
Mening: geen. Dat klinkt flauwer dan ik bedoel. Aan de ene kant vond ik het heel aardig, een boeiend verhaal waarin een vreemde driehoeksverhouding de rode draad vormt. Alex Jespers zit tussen broer en zus in. Van beiden hoort hij hun meningen over de ander aan en dat is bepaald niet fraai. Aan de andere kant: de personages komen nauwelijks tot leven, het verhaal loopt langs voorspelbare lijnen en het lijkt erop dat Petry niet goed wist hoe eruit te geraken. Het einde voelt geforceerd, onnatuurlijk. Ik denk dat ik nog wel een of meer andere titels van hem ga lezen, zo nieuwsgierig heeft het mij wel gemaakt.
Zonder titel – Erna Sassen
Synopsis: aangrijpende jeugdroman over een vluchtelinge die terugkeert naar haar geboorteland, en haar beste vriend die achterblijft (15+). Vormgegeven als schetsboek, met prachtige illustraties van Martijn van der Linden.
Joshua mist zijn soulmate Zivan, die met haar ouders is terugverhuisd naar haar geboorteland Irak. Bovendien maakt hij zich zorgen: ze reageert niet meer op zijn berichtjes; de vinkjes achter zijn WhatsApp-berichten blijven zwart. Noodgedwongen probeert Joshua zichzelf opnieuw uit te vinden zonder Zivan. Zijn passie voor tekenen en kunst, en een onverwachte vriendschap met Sergio (‘grote bek, grote spieren en maximaal aantrekkelijk voor de meiden’), redden hem.
Mening: om verschillende redenen kom ik de laatste tijd af en toe in aanraking met titels die voor jonger publiek zijn bedoeld, zoals deze. Dit boek is bijzonder goed ontvangen, is in de prijzen gevallen en dat is heel goed te begrijpen. Inhoudelijk is het sterk, de stijl is mij goed bevallen, de tekeningen zijn prachtig. Kortom: een meer dan uitstekend jeugdboek, dat ook geschikt is voor oudere lezers!
Deze boeken zijn al, of worden binnenkort, besproken:
De vrouw die vluchtte – Anaïs Barbeau-Lavalette
Kruis of munt – Jo Boer
Vermogen – Hernan Diaz
Ontdek meer van JKleest
Abonneer je om de nieuwste berichten in je inbox te ontvangen.
Van tijd tot tijd lees ik op je site dat je eraan twijfelt of je jkleest.nL wilt voortzetten of niet. Ik lees in je overwegingen dat de kosten in dezen een rol spelen. Goed voorstelbaar. Die knoop zal je zelf moeten doorhakken. Het moet/mag je natuurlijk geen geld gaan kosten.
Verwacht je iets van je lezers? Zou je een bijdrage van een ieder willen. Veel webmasters/deskundigen doen dat.
Het fijnste zou zijn als je ons, lezers van je site, duidelijkheid verschafte: je stopt….of je stopt niet, maar vraagt in dat geval een bijdrage.
Je hebt jezelf bedenktijd gegeven tot volgend jaar.
Toegegeven….ik lees alleen je beschrijvingen van boeken die ik (nog/ook) wil lezen. Ik ben blij dat je er meer voor voelt om ‘de’ klassieken te beschrijven: daar valt veel winst te behalen.
Succes met je beschrijvingen en ik merk wel welk besluit je gaat nemen.
Deze opzet is prima, Jan! Gewoon een stel boeken onder elkaar met een korte omschrijving en beoordeling! Ik had eigenlijk geen idee dat je voor zo’n website veel moest betalen.
Bedankt voor je reactie! Ik probeer het een tijdje zo. Webhosting en een paar wenselijke plugins maken het al met al een vrij dure hobby. Maar goed, als het goed wordt bezocht en er af en toe een reactie is, dan stimuleert dat wel.
Menig lezer van Uw website, onder wie bovengetekende, slaakt een zucht van opluchting. Wellicht wordt daarmee de drempel om er een punt achter te zetten weer wat opgehoogd. Ik hoop het in ieder geval van harte.
Bedankt voor deze reactie! Ik zal het zeker in gedachten houden, het stimuleert wel om ermee door te gaan.
Deze kortere opzet is prima. Ik waardeer je goede schrijfstijl en je persoonlijke en doorwrochte meningen. Het lezen van je blog is al een plezier.Je deed elke schrijver recht aan, ook als het boek niet zo best was. Maar belangrijk is dat je er plezier aan blijft beleven.