Wekenlang gaat het vallen vanuit almaar
kalere kruinen achteloos door. En deze
vreemde droefheid: ook bij bomen hoort
ze blijkbaar bij de kleine dood want zo
Marc Tritsmans
En toen – Marc Tritsmans
En toen was ik een fee en jij een kikker
en toen veranderde ik je in een prins
en ik werd een prinses. Maar toen kwam er een
draak en die beet je dood. Maar ik was
toch nog een fee en maakte je weer levend.
Rechtzetting – Marc Tritsmans
Die me naar school bracht
onder de kastanjebomen, die
me nog als laatste bloedstollend
kon vertellen over Duitsers en
onder kleren gesmokkelde
boter. Die me steevast redde
Merel – Marc Tritsmans
Om vier uur opgestaan. De nok van dit dak
heroverd. Op slag beginnen fluiten als een
gek. Pas opgehouden toen iedereen hier
zijn plaats weer leek te kennen. Vervolgens