Onder de appelboom – Rutger Kopland

Ik kwam thuis, het was
een uur of acht en zeldzaam
zacht voor de tijd van het jaar,
de tuinbank stond klaar
onder de appelboom

ik ging zitten en ik zat
te kijken hoe de buurman
in zijn tuin nog aan het spitten
was, de nacht kwam uit de aarde
een blauwer wordend licht hing
in de appelboom

toen werd het langzaam weer te mooi
om waar te zijn, de dingen
van de dag verdwenen voor de geur
van hooi, er lag weer speelgoed
in het gras en verweg in het huis
lachten de kinderen in het bad
tot waar ik zat, tot
onder de appelboom

en later hoorde ik de vleugels
van ganzen in de hemel
hoorde ik hoe stil en leeg
het aan het worden was

gelukkig kwam er iemand naast mij
zitten, om precies te zijn jij
was het die naast mij kwam
onder de appelboom, zeldzaam
zacht en dichtbij
voor onze leeftijd.

Share

2 gedachten over “Onder de appelboom – Rutger Kopland”

    • Niet doen.
      Dit gedicht is voor en van jou.
      Eenmaal het geschreven is.

      Een mens
      is meer dan de som van zijn lichaamsdelen.
      Een gedicht
      leeft van de verbeelding.

      Niet van zijn ontleding.

      “La naissance du lecteur doit se payer de la mort de l’auteur.” – Roland Barthes

      Met vriendelijke groeten,

      Beantwoorden

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.