De sfinx – Gerrit Komrij

Er staat een oude stad in de woestijn
Die sedert lang verlaten is. Agaven
En distels groeien er. En op het plein
Troont dof een sfinx tussen vervallen graven.

Geen slang, geen hagedis verstoort de rust.
Het is alsof het stadje eenmaal door
De Koning der Verschrikking werd gekust,
Alsof het in de hitte opeens bevroor.

De sfinx heeft dode ogen. Eens per jaar
Steekt er een wind op in dat stil gebied.
Dan zou je zien hoe hij, heel even maar,
Luid geeuwde, als je kon. Je kunt het niet.

Meer over Gerrit Komrij

Share

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.