De druiven zijn zuur

De druiven zijn zuur. Waar komt dat vandaan?

Soms vraag je je af hoe een uitdrukking is ontstaan, maar vaker sta je er niet bij stil. Dat laatste geldt in mijn geval voor de druiven zijn zuur. Tot je in een boek een verklaring tegenkomt en dan blijkt de herkomst heel verrassend te zijn. Zo las ik onlangs dat deze uitdrukking is gebaseerd op een heel oude fabel van Aesopus:

 

De vos en de druiven

Een hongerige vos zag boven zich, aan een heel hoog latwerk, een tros druiven hangen. Ze waren rijp en de deugniet had er veel zin in. Maar hij kon springen zoveel hij wilde, het latwerk was te hoog om erbij te kunnen. Toen hij zag dat al zijn pogingen vergeefs waren, schreed de vos met opgeheven kop weg en verklaarde:

“Ik had die druiven zo kunnen pakken als ik maar even had gewild, maar ze zien er zo groen uit dat het simpelweg niet de moeite waard is”

Later zijn er verschillende variaties op dit thema gekomen. Twee voorbeelden:

De vos en de druiven – Phaedrus

De vos had honger, sprong uit alle macht,
Edoch de druiven hingen hoger dan hij dacht,
Hij kon er dus niet bij, gaf op, liep weg en zei:
“Ze zijn onrijp; die wil ik niet; te wrang voor mij”

De vos en de druiven – Jean de la Fontaine

Een vosje uit het zuiden – of het noorden?
Keek stervend van de honger naar een tak
Waaraan een grote druiventros. Het fruit
Was sappig. Amper kon de tak het dragen.

Toen sprak het vosje smachtend deze woorden:
“Wat jammer nu, ze hangen net te hoog.
Enfin, ’t is voer voor vogels. Mij te groen!”
Kritiek die beter was dan zich beklagen!

In het dagelijkse leven zijn legio voorbeelden te zien van toepassing van deze uitdrukking. Heb je sprekende voorbeelden? Laat het weten in een reactie!

 

 

:

Share

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.