Er valt weinig licht op de wijzers
die ons door de avond heen
steeds een zet vooruit geven
al tikt in de spiegel de klok terug
zien we nog net dat de tijd
van praten wel voorbij is
met de jas al aan staand een laatste slok
het glas tot de bodem leeg geklokt
voor we buiten de nacht ingaan
in het donker spiegelen ogen en mond
zoveel woorden zoveel zinnen
doen we er liever het zwijgen toe
dit vraagt om daden vóór de morgenstond
