Februari 2025

En hier dan een overzicht van de boeken die ik in februari heb gelezen.

Max Havelaar – Multatuli

‘Want aan U draag ik mijn boek op, Willem de Derde, Koning … KEIZER van ’t prachtige rijk van INSULINDE dat zich daar slingert om de evenaar, als een gordel van smaragd …
Aan U durf ik met vertrouwen vragen of ’t Uw keizerlijke wil is: … dat daarginds Uw meer dan dertig miljoen onderdanen worden MISHANDELD EN UITGEZOGEN IN UW NAAM?’

Met deze bewogen oproep eindigt Multatuli zijn wereldberoemd geworden Max Havelaar. Hoewel het meer dan honderd jaar geleden op een zolderkamertje van een Brussels hotel geschreven werd, is het nog steeds een zeer toegankelijk en meeslepend boek.
Max Havelaar is één groot, vurig protest tegen de onderdrukking van de inlandse bevolking in het toenmalige Nederlands-Indië, maar ook een ingenieus gecomponeerde autobiografie: de ervaringen van Eduard Douwes Dekker als assistent-resident te Lebak en zijn mislukte poging om tegen het onrecht ten strijde te trekken.

Mijn leeservaring: ik geef toe, het was geen liefde op het eerste gezicht. Twee eerdere pogingen strandden voortijdig, maar de derde was het spreekwoordelijke scheepsrecht. Achteraf begrijp ik zelf niet waarom het eerst niet lukte en nu wel. Niet alles is geweldig, meer veel wel: het verhaal / de hoofdlijn is dat natuurlijk wel en het heeft veel in gang gezet, de opbouw is goed, de stijl is frisser dan ik had verwacht en de verhalen tussendoor, zoals Saidja en Adinda zijn onvergetelijk mooi en aangrijpend. Nu ik het dan eindelijk heb voltooid, zit er ook een (gedeeltelijke) herlezing aan te komen, sommige passages zijn te mooi (zoals het slotstuk) om dat verder voor altijd ongelezen te laten.

Over de berekening van ruimte I – Solvej Balle

Tara Selter keert na een korte zakenreis terug naar huis in de stad Clairon-sous-Bois in Noord-Frankrijk, waar ze woont met haar man Thomas. Tara stuit bij thuiskomst op het vreemde feit dat ’s nachts de wereld terugkeert naar haar beginpunt en dat de dag zich herhaalt. Thomas wordt elke ochtend op 18 november wakker, en elke dag moet Tara hem vertellen wat er is gebeurd. Ze noteert alles wat ze ziet en hoort in een notitieboekje, waardoor ze exact weet hoe de dag van Thomas eruit ziet en haar eigen gedrag daaraan kan aanpassen. Terwijl ze proberen in het reine te komen met hun regenachtige novemberdag, beginnen ze de gevolgen te begrijpen van een tijd die niet meer bestaat: Tara wordt elke dag ouder, terwijl de anderen vastzitten in de eeuwigheid. Geleidelijk aan raakt Tara geobsedeerd door het verlangen om de deur te vinden die haar uit 18 november leidt, naar een wereld waar de tijd verstrijkt.

Mijn leeservaring: ik had er al wat over gelezen, maar het enthousiasme van collegablogger Lalage over dit boek (zij is inmiddels al gevorderd tot het vierde deel) hielp mij over de laatste aarzeling heen. Het gegeven is origineel, net als de uitwerking en je wilt hoe dan ook weten hoe dit verhaal verder loopt. Ook ik wil graag een keer aan de volgende delen toekomen. Ik ben benieuwd of het ook op langere termijn boeiend blijft, maar ik heb hier goede hoop op.

De buitengewoon geslaagde opvoeding van Frida Wolf – Maria Kager

Frida’s excentrieke vader is niet geschikt voor de rol van vader en ook niet voor die van gevangenisdirecteur. Hij drinkt en rookt te veel, neemt zijn dochter mee uit stelen, geeft haar zelfverdedigingslessen met echte wapens en voelt meer affiniteit met de gedetineerden in de koepel dan met zijn collega’s bij Justitie. Als het evenwicht in huis wordt verstoord door een noodlottig ongeluk, begint de gevangenis een steeds grotere rol in het gezinsleven te spelen.
Jaren later vraagt Frida zich af in hoeverre de koepel haar leven heeft bepaald. Je kan het kind uit de gevangenis halen, maar hoe haal je de gevangenis uit het kind?

Mijn leeservaring: een heel aardig boek. Het spelen met vormen, de ongewone setting en de fascinerende hoofdpersonen (vooral de vader) maken het tot een boek dat ik met plezier heb gelezen, maar dat ook weer snel uit mijn gedachten is verdwenen. Echt zo’n boek waarvan je achteraf blij bent dat je nog wat aantekeningen ervan hebt bewaard. Mijn conclusie was: “Dit is zo’n boek dat prima wegleest, niet echt verspilde tijd, maar als je het niet leest, mis je er weinig aan.”

De zwembadbibliotheek – Alan Hollinghurst

De jonge en zeer aantrekkelijke aristocraat William Beckwith is een homoseksueel met razendsnel wisselende seksuele contacten. In een openbaar toilet vindt hij een oude, trillende man die lid is van het Hogerhuis. De man slaat wartaal uit en krijgt een hartaanval. William redt zijn leven en wordt uitgenodigd voor een kopje thee door de licht seniele lord Nantwich. Ondanks zijn hoge komaf is William werkeloos, waardoor lord Nantwich uit dankbaarheid besluit hem zijn biografie te laten schrijven

Mijn leeservaring: van Hollinghurst heb ik al een tijdje een paar boeken in de kast staan en dit was er dus ook zo een dat daar te lang ongelezen stond. Dit is wel een behoorlijk overtuigend debuut, sterk verhaal en boeiende personages. Je krijgt wel een uitstekend beeld van hoe het leven van jonge, homoseksuele mannen in de jaren tachtig moet zijn geweest. Sterke vondst ook door het middels de hoogbejaarde lord Nantwich af te zetten tegen hoe het een paar decennia eerder was. Af en toe vond ik de beschrijvingen van het seksleven te expliciet, dat had van mij wel minder gemogen, maar als sfeerbeeld is het heel sterk!

’t Jagthuys – Merijn de Boer

Vera is zorgverlener en gaat op een dag naar een afgelegen en vervallen villa aan de Vecht, waar een moeder en haar zoon wonen. Hij is nog nooit buitenshuis geweest en heeft in zijn leven slechts een aantal mensen ontmoet. Vera valt als een blok voor de wereldvreemde kluizenaar. Hij heeft het verstand van een professor en het lichaam van een bouwvakker. ‘En ik heb hem helemaal voor mij alleen,’ denkt ze tevreden, ‘niemand weet dat hij bestaat.’ Ze probeert hem bij zijn moeder weg te halen.

Mijn leeservaring: aardig. Gek genoeg wel een boek dat redelijk is blijven hangen, maar dat zal vooral komen door de setting en het merkwaardige verhaal. Niet iets dat ik zal herlezen, maar dat wel nieuwsgierig maakt naar ander werk, zoals De saamhorigheidsgroep.

De mens is een plofkip – Teun van der Keuken

Echt voedsel met herkenbare ingrediënten heeft de afgelopen decennia grotendeels plaatsgemaakt voor zwaar bewerkt fabrieksvoer zonder enige voedingswaarde, dat zo aangenaam is van structuur en smaak dat we er geen genoeg van krijgen. Via uitgekiende receptuur, slimme marketing en agressieve reclame mest de voedingsindustrie ons vet als plofkippen, met ziekte en hoge maatschappelijke kosten tot gevolg. De fabrikanten zeggen dat wij zelf verantwoordelijk zijn voor ons gedrag. Maar is dat wel zo?

In De mens is een plofkip legt Teun van de Keuken de voedingsindustrie onder de loep en laat hij feilloos zien wat er misgaat. Maar hij biedt ook met de juiste maatregelen is er een mooiere, lekkerdere en gezondere toekomst mogelijk.

Mijn leeservaring: gelukkig is er af en toe aandacht voor wat we naar binnen werken en dan met name op de inhoud in plaats van allerlei tierelantijntjes. In dat opzicht is het sympathiek, maar ook magertjes. Een beetje te gemakzuchtig knip- en plakwerk, zo lijkt het.

De miljardair – Thomas Erikson

De miljardair is het eerste deel in de Joe Carling-serie van Thomas nieuwe Scandi-crime uit Zweden. Thomas Erikson is vooral bekend door de enorme bestseller Omringd door idioten. 
Georg Bromarck kan terugkijken op een zeer succesvolle carrière, waarin hij een miljardenimperium heeft opgebouwd. Nu wordt het tijd dat zijn kleinzoon Filip het bedrijf overneemt. Voordat het zover is, verdwijnt Filip echter spoorloos tijdens een wandeltocht in de Alpen…

Georg moet onder ogen zien dat hij met de verdwijning ook zijn enige erfgenaam kwijt is. Bij de zoektocht naar zijn kleinzoon vraagt hij zijn vriend Joseph ‘Joe’ Carling hem te helpen, de enige aan wie hij de taak toevertrouwt. Joe kan feilloos het gedrag en de gedachten van mensen interpreteren maar heeft ook een mysterieuze kant. Hij woont alleen in een groot landhuis, sinds zijn vrouw Catarina op vreemde wijze verdween.Twee vermissingen en de klok tikt verder… Wie heeft er baat bij dat deze mensen nooit meer gevonden worden?

Mijn leeservaring: eigenlijk was ik vooral benieuwd naar zijn populaire non-fictieboeken die beginnen met Omringd door … Toen ik zag dat hij zich ook aan een thriller had gewaagd, trok mijn nieuwsgierigheid die kant op. Ik wilde weten hoe hij dat eraf zou brengen. Zeker niet slecht! Heel spannend is het allemaal niet, het verhaal hangt soms van clichés aan elkaar, maar ik heb mij er wel goed mee vermaakt.

Tot zover februari, tot binnenkort!