Zestig slagen om de hemel te zien, de neerkomende
regen, die steeds lichter tikt; onregelmatig tikt.
Het is tekort. Nog niet licht. Nog niets ruikt, het gras
zwijgt. Ik spreek opnieuw de tijd aan en kijk. Het
heden reikt naar het dun gesloten gordijn, rekt naar
het vel op straat dat glinstert als scherven glas hoog
in de nacht. Ook nu is het wederom laat. De laatste slag,
