Voorspelbaar copy paste verhaal
Het duo Cilla en Rolf Börjlind heeft met hun eerste drie boeken uit de reeks rond Olivia Rönning en Tom Stilton behoorlijk veel indruk gemaakt. Per boek werd het beter. Hun nieuwste, Wiegelied, is helaas een trendbreuk daarmee.
De prachtige omslag en de mysterieuze opening, die pas aan het einde begrepen kan worden, maken zeer nieuwsgierig naar het vervolg. Wiegelied begint met meerdere verhaallijnen die gaandeweg steeds meer met elkaar verweven raken. De chaos bij de opvang van grote stromen asielzoekers in Stockholm, de opvang van enkele gezinnen op de boot waar Stilton woont, de vondst van een toegetakeld lichaam in de bossen van Småland, de dakloze Muriel die zich ontfermt over de uitgedroogde en hongerige eenzame Folami, een vluchtelinge, een moeder en zoon die ruzie hebben met de hele wereld en vooral met kleurlingen en daklozen. Al deze lijnen krijgen rustig de tijd om zich te ontwikkelen, wat op zich een prima uitgangspunt is maar daardoor wel resulteert in een traag begin.
Sinds het vorige deel, Zwarte dageraad, is Olivia Rönning weer een vast lid van het politieteam. Tom Stilton heeft zijn plannen om conciërge te worden uit het hoofd gezet en meldt dat hij toch weer beschikbaar is voor een losse en vrijblijvende rol in datzelfde team.
Hij wordt meteen ingezet bij het lopende onderzoek, de moord op wat naar later een jonge man blijkt te zijn. De vondst van het moordwapen voert hem naar Boekarest en al snel komt hij daar op het spoor van een beruchte crimineel. Het spel komt op de wagen, het echte werk kan beginnen maar het is niet zonder gevaar. Stilton komt in levensgevaarlijke situaties terecht, maar wat hij ontdekt zet hem en het team op het spoor naar de plegers van meervoudige moorden.
Wiegelied heeft door de gekozen thematiek, een actueel onderwerp, en door de aard van de gepleegde misdaden de potentie van een ijzersterke thriller. Maar dat valt tegen. Het verhaal ontwikkelt zich langs voorspelbare patronen, de daders en de medeplichtigen zijn al ver voor de helft van het boek eenvoudig aan te wijzen. Echt spannend wordt Wiegelied daardoor nergens, tenzij je de voorspelbare afloop wel spannend kunt vinden. De redding is wel op het allerlaatste nippertje en had niet “beter” getimed kunnen worden.
Vervelender is dat Wiegelied geen nieuwe elementen heeft. Sterker nog: het deel over de Roemeense straatkinderen die in de riolen leven is al eerder en beter behandeld in Het meisje onder de straat van Roslund & Hellström. Dat het duo zichzelf herhaalt is evenzeer opmerkelijk: de situatie waarin Folami haar telefoon kwijtraakt is vrijwel identiek aan wat Olivia overkomt in Zwarte dageraad, de voorganger in deze reeks.
Wiegelied heeft te lijden aan een te grote hoeveelheid toevalligheden en onwaarschijnlijkheden. Voorbeeld: een jongen weet net op tijd te ontsnappen aan de criminelen maar wordt op de vlucht op een stille weg aangereden. Het is zijn redding. Zijn achtervolgers wanen hem dood, maar de chauffeur van de auto is geheel toevallig een arts (jawel!) die hem net aan in leven weet te houden. Dat deze jongen een connectie heeft met Folami maakt het nog wat pikanter. Het gevolg is dat twee Nigeriaanse vluchtelingen in het niet bepaald kleine Zweden elkaar daardoor weer weten te vinden.
Verder valt op dat de hoofdpersonen in Wiegelied nauwelijks enige ontwikkeling vertonen. De geheel irrelevante verhaallijn over de gevolgen van een vrijpartij van Olivia is misschien wel de meest opmerkelijke ontwikkeling.
De auteurs hebben nogal de neiging om alles te willen uitleggen. Na het overlijden van een goede bekende van Stilton denkt Mette, de politiechef:
“Ze had Stilton nog nooit zien huilen, dit was de eerste keer. Ze nam aan dat het om … was. Mette had geen band met haar, maar ze wist dat Stilton die wel had gehad, op een manier waardoor hij nu overmand was door verdriet”.
Dat lijkt mij inderdaad wel aannemelijk ja, als je naast het stoffelijk overschot van die net overleden persoon vertoeft.
Wiegelied is een verhaal dat zolang je er middenin zit heel aardig lijkt, maar dat zodra je er met enige afstand naar kijkt de nodige mankementen vertoont en daardoor tegenvalt.
Rönning en Stilton
Thriller
Bruna
2017
Paperback
368
Corry van Bree
In Småland wordt een graf ontdekt met daarin het lichaam van een jongen wiens keel is doorgesneden. Het team van commissaris Mette Olsäter, met daarin de jonge rechercheur Olivia Rönning, gaat naar de plaats delict om de moord te onderzoeken. In de buurt van het graf wordt een mes gevonden met een inscriptie die erop wijst dat de jongen het slachtoffer is van een Roemeense criminele organisatie.
Tom Stilton biedt zijn hulp aan bij het onderzoek en wordt samen met Olivia naar Boekarest gestuurd om te achterhalen wie de jongen en zijn moordenaars kunnen zijn. Ze komen een verdachte organisatie op het spoor. Hun onderzoek blijft echter niet onopgemerkt en algauw verkeren ze in levensgevaar.
Ontdek meer van JKleest
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Zo zie je maar hoe lastig het is om in elk boek het niveau vast te houden. Weinigen lukt dat. Zo te lezen, is het hier wel erg jammerlijk uitgepakt. In ieder geval is de recensie weer wel plezierig om te lezen.
Ik vind het spijtig want met hun eerdere thrillers heb ik mij wel vermaakt. Dank voor het compliment!