De verdwenen dochter – Sara Lövestam

 

Interessant debuut

Het lijkt er soms op dat het reservoir aan Zweedse auteurs schier onuitputtelijk is. Sara Lövestam (1980) is een schrijfster die al wat (onvertaalde) literaire romans heeft geschreven. Haar debuut in het misdaadgenre, De verdwenen dochter, is inmiddels wel vertaald. Volgens het genootschap van Zweedse misdaadauteurs was dit het beste thrillerdebuut van 2015 en ook in Frankrijk is het in de prijzen gevallen. Dat maakt nieuwsgierig.

Sara Lövestam heeft Zweedse les aan immigranten gegeven. Het draagt eraan bij dat zij in staat is om ingewikkelde zaken in Jip en Janneke taal te formuleren. Dat is in De verdwenen dochter duidelijk merkbaar, het taalgebruik is inderdaad eenvoudig. Dat geldt niet voor de inhoud die een behoorlijke diepgang heeft. Wat betreft de hoofdpersoon blijft zij dicht bij huis. Kouplan is de naam van de immigrant. Hij verblijft (nog) illegaal in Zweden waardoor hij gedwongen is om onder de radar te blijven. Opvallen is taboe, het gevaar van uitzetting is levensgroot.

Illegale immigrant als privédetective

Zijn kennis van de Zweedse taal volstaat om zich door het leven te slaan. Contacten heeft hij nauwelijks en blijven beperkt tot lotgenoten. Het kost hem veel moeite om het hoofd boven water te houden en in een impuls besluit hij om een advertentie te plaatsen waarin hij zijn diensten als privédetective aanbiedt. Hij heeft geen ervaring, beschikt niet over de middelen om dat werk te doen en zijn contacten zijn beperkt. Hoeveel kans van slagen zou zo’n plan hebben? Dat blijkt mee te vallen.

Kouplan ontvangt een reactie op de advertentie en het resulteert in een opdracht. Pernilla heeft hem benaderd met het verzoek om haar behulpzaam te zijn bij het vinden van haar dochtertje van zes. Dat is spoorloos verdwenen. Met behulp van de spaarzame contacten slaagt hij erin om op het spoor te komen van ongure types die mogelijk betrokken zijn bij deze verdwijning.

Raadsels

Maar het voelt niet goed. Pernilla heeft geen goed antwoord op de vraag waarom zij de politie niet heeft ingeschakeld. Er zijn meer dingen die niet lijken te kloppen. Kleding oogt ongebruikt,  de maten zijn niet die van een zesjarig meisje, foto’s zijn er niet want die zijn gestolen volgens Pernilla en op de vraag wie de vader is heeft zij geen goed antwoord. Ondanks dat zijn er genoeg redenen om het onderzoek voort te zetten. Dat is maar goed ook want Kouplan is wel degelijk iets serieus op het spoor.

De verdwenen dochter begint nogal mistig. De twee belangrijkste personages worden plompverloren geïntroduceerd, een echte inleiding ontbreekt, het verhaal is meteen op gang. Het is een bijzondere aanpak die zij consequent volhoudt. Gaandeweg krijg je wel meer informatie over de hoofdrolspelers en over hetgeen gebeurd is. Of kan zijn, want net zomin als Kouplan heb je weinig houvast aan het verhaal van Pernille. Het zorgt er wel voor dat je tot het einde toe in het ongewisse blijft met een ontknoping die best verrassend is.

Echt spannend is De verdwenen dochter niet. De speurtocht is wel handig als rode draad maar uiteindelijk is het meer een roman die gaat over de lotgevallen van Pernille. Een treurig verhaal, zo veel is zeker. Over Kouplan kom je stukje bij beetje wel wat meer te weten, maar er is voldoende dat nog ingevuld moet worden om hem beter te leren kennen. Daarvoor is vermoedelijk voldoende gelegenheid in de volgende delen. In Zweden is de reeks inmiddels uitgedijd tot vier delen. In Nederland is inmiddels het tweede deel verschenen, Wensen staat vrij, wederom vertaald door Edith Sybesma. Wordt vervolgd.

De verdwenen dochter
Kouplan
Sara Lövestam
Misdaad
Stortebeeker
2017
Paperback
266
Edith Sybesma
9789492750006
Share

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.