December 2020

 

Maar liefst elf boeken heb ik in december 2020 gelezen. Dat krijg je ervan. Een paar weken vrij  die noodgedwongen vooral binnenshuis zijn doorgebracht, nauwelijks aan gebruikelijke sociale dingen gedaan die horen bij december, dus volop tijd om te lezen.
Ook nu weer veel variatie en ook veel verschil in waardering.

Het begon niet best. Een zondagskind van Tana French viel mij niet mee. Een literaire thriller die niet spannend is en op literair gebied weinig te bieden heeft. Jammer.

Dan beviel Kindertijd van Tove Ditlevsen mij veel beter. Fragmentarisch opgebouwde terugblik op de jeugd van deze Deense schrijfster. Het verscheen al in 1967 en is inmiddels al eerste deel van een trilogie verschenen. Heel mooi!

Ook Lichtjaren van James Salter vond ik heel goed. Niet zozeer om het verhaal, dat vind ik eigenlijk niet heel bijzonder, wel door de prachtige stijl en daardoor memorabel.

Ja, en dan Terugkeer uit het noorden van Maja Wolny. Het kent een complexe opbouw, verschillende verhaallijnen van verschillend belang die elkaar snel afwisselen. Toch raak je niet de weg kwijt in dit boek en de onderlinge verbanden worden langzaamaan duidelijk.

Het debuut van Sien Volders met de titel Noord mag er ook zijn. De stijl beviel mij prima, de sfeer van de omgeving waar het zich afspeelt ook en het is een boeiend verhaal. Prima debuut!

Behoeft De glazen stolp van Sylvia Plath nog introductie? Lijkt mij niet. Om eerlijk te zijn vond ik het verhaal niet heel bijzonder. De stijl is dat wel, maar ik kan mij toch niet aan de indruk onttrekken dat het zijn reputatie vooral heeft te danken aan het trieste levensverhaal de schrijfster.

Als je zo mooi kunt schrijven over de kracht en de pracht van de natuur dan verdien je een dikke pluim! De acht bergen van Paolo Cognetti is wat mij betreft terecht alom bejubeld.

Leven met de ster is een bijzonder beklemmend boek van Jiří Weil. Over een Joodse man die eenzaam en alleen in bedroevende omstandigheden probeert uit handen van de nazi’s te blijven. Zelden is er zo aangrijpend mooi over geschreven als in dit boek.

Dan weer een paar mindere. De paradox van geluk beviel mij dan weer wat minder. Geen slecht boek, maar misschien beïnvloed door al het moois dat ik ervoor had gelezen wist dit me niet te raken en sprak het mij niet erg aan. Misschien niet gelukkig getimed.

Zij van Helle Helle vond ik maar een merkwaardig boek in een merkwaardige stijl geschreven. Helaas.

Gelukkig eindigde december dan wel weer mooi. Pastorale is het eerste boek dat ik van Stephan Enter heb gelezen en het was een aangename verrassing. Mooie stijl, boeiende verhaallijnen en een paar markante personages.

Het was lastig om de favoriet van de maand te kiezen. Het is misschien niet het best geschreven boek, allicht ook niet het meest bijzondere verhaal omdat er al zo veel over is geschreven, maar de keuze valt op Leven met de ster. Omdat het mij zolang heeft beziggehouden en het een overweldigende indruk heeft achtergelaten.

—

Hier de link naar eerdere afleveringen