Ik ben een eiland – Tamsin Calidas

 

Tegenslag op tegenslag en toch doorgaan

Kenmerkend voor een eiland is dat het een stuk land is dat los ligt van de omgeving, geen (bovenzeese) verbinding heeft met ander land. Dit gaat in zekere zin ook op voor Tamsin Calidas, de auteur van Ik ben een eiland, een veelzeggende titel. Op het eiland waar zij is gaan wonen heeft zij ook vrijwel geen band met de andere bewoners en daar is zij ook niet hard naar op zoek. Zij moet wel heel wat tegenslag overwinnen en stormen doorstaan om tot dat besef te komen en zich daarmee te verzoenen.

Vlucht uit de werkelijkheid, een droom die snel in duigen valt

Calidas lijkt het helemaal voor elkaar te hebben. Ze heeft fijn werk, een goed huwelijk en het stel woont in een hippe buurt. In korte tijd verandert alles. Zij kampt met de naweeën van een zwaar auto-ongeluk, de buurt gaat achteruit. Bovendien krijgen zij te maken met intimidaties, vandalisme en bedreigingen. Zij besluiten te verkassen en nemen een drastische en enigszins impulsieve beslissing. Een advertentie van een te koop staande vervallen boerderij op een klein eiland is genoeg om hen tot een verhuizing te verleiden.

Het blijkt allesbehalve de idylle waarop zij hoopten. De boerderij blijkt een wespennest, bron van lokale conflicten. Tegenslag op tegenslag volgt. Het geld is op voordat de boerderij bewoonbaar is. Het lukt Calidas niet om te integreren, iets wat haar man Rab beter afgaat. Te goed, zo blijkt, als hij een relatie aanknoopt met een andere vrouw. Er volgen hevige ruzies,  zij breekt daarbij beide handen, haar man gaat weg, terug naar het vasteland en zij staat er alleen voor. Kortstondig heeft zij een goed contact met een ouder echtpaar, vooral met de vrouw. Je kunt erop wachten: de man overlijdt na een ernstige ziekte en de vrouw krijgt op het vasteland een fataal verkeersongeluk. Dan kan zij met recht verzuchten: Ik ben een eiland, want contact met de andere eilandbewoners is er nauwelijks. Vervolgens gaat zij door diepe dalen, maar opgeven heeft zij blijkbaar uit haar woordenboek geschrapt na de eerdere vlucht.

Stijfkoppigheid of bewonderenswaardig doorzettingsvermogen?

Je kunt er op meerdere manieren naar kijken. Waarom in hemelsnaam roeit zij zo eigenwijs tegen de stroom in. Acceptatie, laat staan integratie, zal er niet van komen. De meeste eilandbewoners moeten haar niet, onder meer door haar houding en helaas ook om haar licht getinte uiterlijk. Veel moeite doet Calidas ook niet, tot zij op zekere dag met een tot mislukken gedoemd wanhoopsoffensief komt. Je kunt je afvragen waar die stijfkoppigheid vandaan komt. Waarom doet iemand zichzelf dit aan, waarom kiest zij de weg van de onoverwinnelijke weerstand?

Je kunt ook bewondering hebben voor haar doorzettingsvermogen, haar overlevingsdrang. Ook dat zou terecht zijn. Het is bewonderenswaardig hoe zij weet te overleven in een vijandige omgeving, op een eiland met een soms meedogenloos klimaat, vrijwel geïsoleerd van de rest van de wereld, met alleen maar een slome internetverbinding om contacten te onderhouden. Met gedoogd worden door de andere bewoners als hoogst haalbare resultaat.

Ik ben er nog steeds niet uit wat ik ervan moet vinden en ik zie dat er ook niet van komen.

Stroef begin, daarna meeslepend

Ik ben een eiland begint stroef. Dat ligt niet aan het verhaal, wel aan de stijl en soms ook de vertaling. Aan het begin doet zij te goed haar best om mooi te schrijven. Van zinnen als “Ik luisterde naar de stilte en voelde de adem van het alleen-zijn zich om me heen winden” of “Daarboven is de Melkweg, uitgeworpen over een overgangsleegte, een glinsterend, ontploffend oplichten” word ik niet vrolijk.

Ook de vertaling is niet altijd even soepel. Een zin als “terwijl mijn strakke huid ontspant en op begint te rekken” loopt niet lekker. Een zeugma als “Elke ochtend word ik wakker met het gevoel de weg kwijt en alleen te zijn” is niet mijn smaak.

Gaandeweg wordt dat gelukkig een stuk beter. Het voelt minder gekunsteld, oprechter, natuurlijker. Of je nu wel of niet begrip kunt opbrengen voor haar doen en laten moet iedereen voor zichzelf uitmaken, maar Ik ben een eiland is na dat stroeve begin een pakkend, meeslepend verhaal over iemand die na een helse strijd zichzelf opnieuw moet zien uit te vinden en daarin slaagt.

Ik ben een eiland
Tamsin Calidas
Waargebeurd
Pluim
2021
Paperback
328
Hans Kloos
9789083095387
Share

3 gedachten over “Ik ben een eiland – Tamsin Calidas”

  1. Ik haat de vertaling! Had liever het origineel gelezen, maar ook dan zou het me allemaal te veel zijn geworden. Ik vond d het geen goed boek, wel uitgelezen…

    Beantwoorden

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.