Oktober 2021

Nog wat achterstallig onderhoud. In oktober 2021 heb ik acht boeken gelezen. Het was overwegend literatuur, waarvan een al behoorlijk oud was en een non-fictieboek. Tegenvallers zaten er niet tussen en dat is al heel wat.

Welke boeken heb ik dan in de afgelopen maand gelezen en welk boek is mijn boek van de maand geworden? In chronologische volgorde.

Eerder had ik al Van steen en been gelezen van Bérengère Cournut, heel mooi, het sprak mij zeer aan. Kortgeleden is weer een nieuwe van haar verschenen: Gelukkig geboren in de woestijn. Iets minder aansprekend dan haar eerdere boek wat mij betreft, maar toch wel fascinerend.

Dirk Wolthekker stuitte bij het maken van zijn stamboom op een familielid, een onbekende oudtante. Bij deze historicus en onderzoeker leidde dat tot de behoefte om in haar geschiedenis te duiken. Het werd een boeiende zoektocht waarvan hij in Verre verwachtingen verslag heeft gedaan.

Het is bijna niet te geloven maar van Patrick Modiano had ik tot voor kort nog niets gelezen. Kleedkamer in kindertijd was zodoende mijn kennismaking met hem en die is mij uitstekend bevallen. Ik houd wel van schrijvers die nog wat aan de verbeelding van de lezer overlaten en dat heeft hij in dit boek zeker gedaan. Heel mooi, er volgen er zeker meer!

Hoge verwachtingen had ik van Kruispunt van Jonathan Franzen, aangewakkerd door alle positieve geluiden. Het viel zeker niet tegen, maar ik heb toch best wel wat bedenkingen bij  dit boek en misschien wel de schrijver Franzen. Erg breedsprakig, helaas ook wel wat weinig relevante tekst en hij mag best de lezer serieuzer nemen. Niet alles hoeft tot in detail te worden uitgelegd en uitgekauwd.

Voordat je wist wie ik was is het zeer interessante debuut van Jacqueline Bublitz. De verhaallijnen zitten goed in elkaar, de manier waarop het is verteld is goed gevonden, het leest vlot en het is af en toe behoorlijk spannend. Zij is iemand om in de gaten te houden!

Dat geldt ook voor Iris Wolff, hoewel De onscherpte van de wereld niet haar debuut is. Een compact boek waarin veel gebeurt en waar nog meer is weggelaten. Ik ben zeer onder de indruk van dit boek!

En nu dan het oudere boek en wel van Patrick Hamilton. Eigenlijk bestaat Twintigduizend straten onder de hemel uit drie boeken die bij elkaar horen, ook goed los van elkaar kunnen worden gelezen, maar dat zou ik ten zeerste afraden. Het zijn stuk voor stuk prachtige verhalen verteld in een stijl die mij goed bevalt en de sfeer van het vooroorlogse Engeland (Londen) komt geweldig uit de verf!

Dan de laatste: Ik heet Lucy Barton van Elisabeth Strout. Deze stond al een tijd op mijn lijst en het kwam er nu eindelijk van. In essentie een vrij herkenbare moeder – dochterroman, maar wel heel goed geschreven. Vooral hetgeen niet gezegd wordt tussen hen beiden, waar zij omheen draaien, doen alsof er niets aan de hand is maakt dit tot een sterk boek

En zoals wel vaker is het heel lastig om hieruit de favoriet te kiezen. Er zaten een paar heel sterke boeken bij, maar mijn favoriet is Twintigduizend straten onder de hemel.

—

Hier de link naar eerdere afleveringen