Mei 2019

Wat heb ik in de afgelopen maand gelezen en welk boek is mijn boek van de maand geworden?

In mei heb ik negen boeken gelezen. Veel variatie in genre, het niveau was wisselend. In chronologische volgorde:

De eerste was Oryx en Crake van Margaret Atwood. Zij begint langzaam maar zeker een favoriet van mij te worden. Mijn mening over dit boek: “een boeiend verhaal over een eenzame jongeman die zich maar moet zien te redden in een wereld zonder soortgenoten. Goed beschreven, mooi geschreven!” Toch was ik nog niet geheel overtuigd van deze trilogie, eerst maar eens de andere delen lezen.

De reeks met DCI Banks in de hoofdrol vind ik heel aardig. Geen superspannende verhalen, wel geven de boeken een aardig beeld van het leven in een afgelegen deel van Engeland. Maar deel zeven, Zwanenzang vond ik niet sterk. Zwak politieonderzoek, tikje inspiratieloos. Jammer.

De Bourgondiërs van Bart van Loo was heel interessant en leerzaam. Rijk aan details en uitweidingen waardoor het niet altijd meeviel om de rode draad te volgen. Het vertelplezier spat in ieder geval van de pagina’s en alleen al daarom was het zeer genietbaar!

En dan weer eens iets heel anders: vier Victoriaanse detectives in één band. Stuk voor stuk te lang voor een kort verhaal en te kort voor een roman. De vaart is hoog, de insteek verrassend en de sfeertekening van het Engeland van (heel) ruim een eeuw geleden is sterk. Mary Copeland van Robbert Jan Swiers is een heel aardig begin van wat een reeks lijkt te worden.

Deel twee van de Maddaddam trilogie van Margaret Atwood. Lange tijd lijkt het los te staan van het eerste deel, Oryx en Crake, maar naarmate je verder komt ontdek je dat het min of meer in dezelfde tijd speelt, maar met andere personen op andere plaatsen. Waar ik na het eerste deel nog enige twijfels had zijn die na Het jaar van de vloed als sneeuw voor de zon verdwenen. Zeer sterk!

In november 2018 had ik tijdens Crossing Border het interview gezien met Paolo Giordano naar aanleiding van de verschijning van De hemel verslinden. Het leek mij een boeiend boek en ik moet zeggen: het heeft mij zeer aangenaam verrast. Tot op driekwart uitstekend, het laatste deel vond ik wat te dramatisch aangezet. Jammer, maar over het geheel genomen zeer de moeite waard.

Van sommige Duitse auteurs begrijp je niet waarom de boeken niet worden vertaald. Er zijn er heel wat die prima werk leveren, Jan Weiler is daar één van. Zijn Kühn hat zu tun is een heel interessante roman over de lotgevallen van een Duitse politieman. Weliswaar komt er misdaad in voor en voldoet het verder ook wel aan de voorwaarden om een thriller genoemd te kunnen worden, maar het is toch vooral ondergeschikt aan wat de hoofdpersoon zoal meemaakt. Een heel aangenaam boek en ik ga op zoek naar het vervolg.

Van Hella Haasse had ik nog steeds niet gelezen. Het moest er maar eens van komen. Mijn (late) kennismaking met haar is Berichten van het Blauwe Huis. Niet eens zo lijvig maar wat zit er veel in! En wat kan zij goed schrijven! Ofwel: daar heb ik dus nog heel wat in te halen.

Mei sloot ik af met De opwindvogelkronieken van Haruki Murakami. Ik weet het niet zo goed met deze schrijver. Zijn Kafka op het strand vond ik meesterlijk, enkele andere van zijn boeken vond ik wisselend van niveau. Deze vond ik bij vlagen heel aardig, enkele verhalen zijn sterk. Maar mijn grootste bezwaar is dat hij zo vaak dezelfde elementen in zijn boeken gebruikt, althans in die ik heb gelezen. Ik zet hem even in de wacht, misschien dat ik in de toekomst weer eens iets van hem oppak maar voorlopig even niet.

Hoewel mijn favoriet in deze maand er niet met kop en schouders bovenuit steekt is er toch maar één die in aanmerking komt voor dat predikaat: Het jaar van de vloed van Margaret Atwood.

Link naar eerdere afleveringen