Maart 2021

Wisselvallig

Wat heb ik in de afgelopen maand gelezen en welk boek is mijn boek van de maand geworden?

In maart heb ik tien boeken gelezen. Dat is wat meer dan gemiddeld, het min of meer verplichte thuisblijven is nog steeds een belangrijke oorzaak. Het was een wisselvallige leesmaand, qua soort boeken en ook kwalitatief. Gemiddeld was het aardig, maar wel met grote uitschieters, naar boven en naar beneden.

Het eerste boek van maart was een bijzonder goede start. Ten oosten van Eden van John Steinbeck stond al heel lang hoog op mijn lijst. Eerdere boeken van hem zijn mij goed bevallen met De druiven der gramschap als uitschieter. Deze is van vergelijkbaar niveau wat mij betreft en als ik toch een voorkeur zou moeten uitspreken dan zou het eerstgenoemd boek worden. Eigenlijk een onmogelijke keuze want ze zijn allebei zo goed!

Harald gaat over de laatste koning van de Vikingen. Hans Christiaan Smis heeft er een levendig verhaal van gemaakt over een boeiende figuur dat in een interessante tijd speelt. Deze beviel mij wel.

Laurens Boven en Sophie van Leeuwen recapituleerden in Stilte op het Binnenhof hoe het kabinet met de eerste maanden van de coronacrisis is omgegaan. Het biedt een interessante blik achter de schermen maar het had wel wat kritischer gemogen.

Kazuo Ishiguro heeft mij tot nu toe niet teleurgesteld. De drie boeken die ik van hem heb gelezen waren mij goed bevallen. Het vierde boek, Toen wij wezen waren, kan niet helemaal tippen aan sommige van zijn andere boeken maar dat zegt weinig. Ook een iets minder boek van hem blijkt zeer de moeite waard!

Als je nou één boek zou moeten noemen waarvan de titel mij bepaald niet aanspreekt dan is het wel De kracht van breien door Loretta Napoleoni. Ik heb mij over mijn “vooroordeel” heen gezet en dat is maar goed ook. Het is informatief, boeiend en verrassend leuk. Enorme meevaller!

Het volgende boek is met afstand het slechtste dat ik in maart heb gelezen. De vos van Frederick Forsyth is nog wel aardig bedacht maar dat is het dan ook wel. Stilistisch armoedig, matig uitgewerkt plot en een verteltoon die ik als saai en te uitleggerig heb ervaren.

Irvin en Marilyn Yalom beschrijven in Een kwestie van dood en leven de laatste maanden van Marilyn, nadat duidelijk was geworden dat zij ongeneeslijk ziek was. Natuurlijk is het aangrijpend, hoe kan het ook anders, maar vooral Irvin is te veel met zichzelf bezig. En er zijn meer kanttekeningen te maken. Beetje jammer.

Burial rites (De laatste rituelen) van Hannah Kent is een heel bijzonder boek. Het is een mengeling van feit en fictie en gaat over de laatste persoon, een vrouw in dit geval, die in de IJsland de doodstraf kreeg opgelegd en die vervolgens is uitgevoerd. Ondanks de bekende afloop is het een heel meeslepend verhaal geworden, boeiende personages en de sfeer van rondom 1830 doe heel geloofwaardig aan. Heel sterk!

Een tegenvaller vond ik Moussa of de dood van een Arabier door Kamel Daoud niet maar ik had er meer van verwacht. De man kan schrijven, dat staat buiten kijf, maar het zelfmedelijden van de hoofdpersoon ging mij op het laatst tegenstaan. De in potentie interessantste verhaallijn werd daardoor wat nar de achtergrond gedrukt.

Andrea Camilleri staat garant voor een paar uur leesplezier. Hij heeft mij nog niet teleurgesteld en ook De stem van de viool was weer heel aangenaam. Zijn plots zijn altijd inventief, plotwendingen zijn er genoeg maar niet geforceerd, personages komen goed uit de verf en de sfeertekening is om van te smullen. Net als de lekkernijen die de hoofdpersoon Salvo Montalbano tot zich neemt.

De keuze voor mijn favoriet van de maand is helemaal niet moeilijk. Met kop en schouders steekt Ten oosten van Eden boven de andere boeken uit.

Hier de link naar eerdere afleveringen

Share

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.