September 2021

Achterstallig onderhoud. Ik heb de afgelopen maanden geen recapitulatie gemaakt. Best grappig om dat wat later te doen, dan weet je wel wat het beste is blijven hangen, hoewel ik ook terug kan vallen op mijn besprekingen en aantekeningen.  In september heb ik negen boeken gelezen, een redelijk gemiddeld aantal. De meeste daarvan zijn kortgeleden uitgebracht. Het was vrij gevarieerd, er zat weer eens een spannend boek tussen. Het niveau was vrij gemiddeld, geen echte uitschieters naar boven, wel een enkele (lichte) tegenvaller.
Welke boeken waren dat en welk boek is mijn boek van de maand geworden?

In chronologische volgorde maar weer.

Het eerste boek was Storegga van Élisabeth Filhol. Wel beeldend, maar af en toe best taai met breed uitgesponnen beschrijvingen. Het einde was verrassend en kwam een beetje uit de lucht vallen.

Deze is gevolgd door het fraaie Een goede moeder van Jan van Mersbergen. Een gescheiden vader doet er van alles aan om zijn in psychische nood verkerende ex overeind te houden en tot een acceptabele bezoekregeling te komen voor hun dochter. De rol van de hulpverlening is prominent aanwezig, uitblinkend in afschuiven en wanpresteren. Sterk!

Veilige haven van Nora Bossong klonk veelbelovend maar het was taai, soms saai, het verhaal wilde maar niet loskomen. Tegenvaller.

De zaak aan highway 62 van Laila Lalami barst uit de band van de ambities. Een overdaad aan thematiek, te veel om goed uit te werken. Het leest wel lekker, maar meer ook niet. Het einde viel niet mee, paste niet bij de rest van het verhaal.

Non-fictie van Nederlandse auteurs: Rooswijk 1740 van Martijn Manders en Laura van der Haar. Manders zorgt voor de wetenschappelijke inhoud, van der Haar voor het prozagedeelte dat door haar achtergrond (afgestudeerd archeoloog) heel geloofwaardig is. Sterk verhaal over een vergaan VOC schip waarvan de resten worden geborgen.

En weer eens een thriller, Slachtoffer 2117 door Jussi Adler-Olsen. Niet slecht, meestal boeiend en soms spannend maar de auteur lijkt wel een beetje roestig te zijn geworden. Het voldoet, niet meer dan dat.

En dan een echte tegenvaller: Klimaatverdriet van Marek Šindelka. Bevat een paar heel aardige passages en soms is de vertelvorm speels, maar het is te rommelig en te onsamenhangend. Helaas.

Een heuse familiekroniek van Nederlandse bodem: De stamhouder van Alexander Münninghoff. Prachtige kroniek van een familie die behalve de bloedband weinig met elkaar gemeen heeft. Stilistisch niet bijzonder maar wat een meeslepende geschiedenis!

Het laatste boek van september was Asymmetrie van Lisa Halliday. Eigenlijk zijn het drie verhalen in één band die los van elkaar kunnen worden gelezen. Bij nadere bestudering zit er veel meer samenhang in dan je zou denken, echt een boek voor een tweede lezing, in de categorie moet rijpen,

Het was niet moeilijk om er een favoriet uit te pikken. Opvallend genoeg sprongen vooral de drie Nederlandse titels eruit. De stamhouder heeft van die drie de meeste indruk gemaakt.

Hier de link naar eerdere afleveringen

Share

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.