Terugblik op 2020

Hoewel het jaar nog niet helemaal voorbij is kan ik nu, 27 december 2020, wel alvast de balans opmaken.

Ik heb tussen de kerstdagen van 2019 en van 2020 106 boeken gelezen. Dat is mijn persoonlijke record, voor wat het waard is. Door het C-woord veel meer binnen gebleven dan gehoopt, het is niet anders, maar daardoor wel meer kunnen lezen.

Tegenvallers

Ik noem er vijf, allen kregen twee sterren op Goodreads. Meer waren het er trouwens niet. Zonder toelichting, wel met link naar de recensie.

• De slaap die geen uren kent – Sebastiaan Chabot
• Russisch voor beginners – Dominique Biebau
• Leere Herzen – Juli Zeh
• Een zondagskind – Tana French
• Opwindende tijden – Naoise Golan

Noemenswaardig want (heel) goed

Dit zijn de titels die er bovenuit staken maar die mijn top tien niet hebben gehaald. Ook zonder toelichting, in willekeurige volgorde, maar met link naar de recensie.

• Testament – Nina Wähä
• De Gek van de Tsaar – Jaan Kross
• In de verte – Hernan Diaz
• Autumn – Ali Smith
• Frankusstein – Jeanette Winterson
• Jeugdherinneringen – Lev Tolstoj
• De bagage – Monika Helfer
• De reparatie van de wereld – Slobodan Šnajder
• Kindertijd – Tove Ditlevsen
• Terugkeer uit het Noorden – Maja Wolny

Top 10

Dit was niet heel moeilijk dit jaar. Opvallend: er zijn acht auteurs bij van wie ik in dit jaar voor het eerst een boek las. Alleen van de nummers 5 en 4 had ik al eerder iets gelezen. Omdat de meesten nog veel meer hebben geschreven heb ik nog heel veel moois te gaan!
De nummers 1 tot en met 8 kregen van mij de volle vijf sterren op Goodreads. De top 3 is in steen gebeiteld, de volgorde van de nummers 4 tot en met 10 heeft meer het karakter van dagkoersen. Toch probeer ik er een rangschikking van te maken.

10 De acht bergen – Paolo Cognetti. Prachtige roman over vriendschap maar wat mij het meest tot de verbeelding sprak is hoe hij schrijft over het leven in en de aantrekkingskracht van de bergwereld.

9 10 minuten en 38 seconden in deze vreemde wereld – Elif Shafak. De originele manier waarop het verhaal is gebracht, het onwaarschijnlijk mooie eerste deel (circa twee-derde) over een bijzonder interessante hoofdpersoon en de maatschappijkritiek maken dit tot een heel mooi boek.

8 De kolibrie – Sandro Veronesi. Niet erg eenvoudig van opzet, structuur maar wat een verhaal over het leven van hoofdpersoon Marco Carrera. Een auteur om nog veel meer van te willen lezen.

7 De kinderjaren van Jezus – J.M. Coetzee. Het ijzersterke begin van een trilogie waarvan ik het tweede deel inmiddels ook heb gelezen. Het is niet alleen een prachtig verhaal maar ook een filosofisch gedachtenexperiment.

6 Hars – Ane Riel. Een boek dat langzaam op gang komt maar naarmate je vordert steeds moeilijker valt weg te leggen. Goed gekozen setting, fascinerende personages en een heel beladen verhaal.

5 Leven met de ster – Jiří Weil. Ach, die eenzame en treurige Josef, die vaak alleen op zijn zolderkamer praat tegen zijn (fictieve?) geliefde en kat Thomas. Zij zijn zijn houvast in een wereld die steeds benauwender en bedreigender wordt. Wat een indringend semi-autobiografisch verhaal over de Jodenvervolging in Tsjecho-Slowakije.

4 Cliënt E. Busken – Jeroen Brouwers. Misschien dat zijn klassering wat te hoog is, maar het is deze fantastische schrijver, deze woordkunstenaar meer dan gegund. Dat is nou zo’n boek waarvan je af en toe eens een hoofdstuk herleest om van de taal te genieten.

3 De druiven der gramschap – John Steinbeck. Moet dat nog gemotiveerd worden? Onwaarschijnlijk mooie en onvergetelijke klassieker.

2 Dagen zonder eind – Sebastian Barry. Dit is nou zo’n boek dat ik al jarenlang wilde lezen maar wat er telkens weer niet van kwam. Een verbluffend mooi boek. Prachtige stijl, meeslepend verhaal, het laat je achter met tegenstrijdige gevoelens en ondanks vele thema’s en onderwerpen is het bondig. Een pageturner die doet verlangen naar meer van deze schrijver.

1 De rustelozen – Olga Tokarczuk
En dat is voor het tweede jaar op rij een Poolse auteur. De opvolger van het prachtige De pop van Boleslaw Prus, mijn favoriet van 2019, is De rustelozen van Olga Tokarczuk. Dit was mijn mening, en is dat overigens nog:

“Zelden kom je een boek tegen dat zo uitnodigt tot herlezing. Toen ik het uit had wilde ik meteen weer terug naar het begin, gewoon opnieuw beginnen aan deze prachtige ontdekkingsreis. Bij een boek als De rustelozen kan het bijna niet anders dan dat je bij tweede of derde lezing van alles ontdekt wat je in eerste instantie hebt gemist. Maar ja, de uitleentermijn was verstreken. Je kunt het natuurlijk ook gewoon herlezen omdat er zo veel te genieten valt. Want De rustelozen is een fascinerende en uitdagende leeservaring.”

Op naar 2021. Hopelijk wordt het weer een mooi leesjaar.

Bedankt voor je interesse en ik wens jullie een gezond (ik probeer het gewoon nog een keer!) en voorspoedig 2021 zonder al te veel C- en aanverwante perikelen!

—

Links naar eerdere jaren