Augustus 2021

In augustus heb ik veel boeken gelezen, meer dan gemiddeld: maar liefst veertien stuks. Er zaten een paar dunne bij, dat wel. Ook het niveau was naar mijn mening hoog, met een paar flinke uitschieters en een slecht boek zat er niet tussen.

Welke boeken waren dat en welk boek is mijn boek van de maand geworden?

In chronologische volgorde maar weer.

Het eerste boek was Droomnovelle en andere verhalen. Acht verhalen van Arthur Schnitzler en op basis van eerdere ervaringen had ik hiervan hoge verwachtingen. Die kwamen uit. Wat een heerlijke schrijver!

Nog een verhalenbundel: Afscheidskleuren van Bernhard Schlink. Verhalen die variëren van stijl, vertelvorm en lengte. Het gemeenschappelijke: afscheid. Er staan echt een paar pareltjes in deze bundel!

Ik vond Erfgoed van Miguel Bonnefoy bijzonder goed. Over vier generaties stijfkoppige avonturiers, daarbij deels puttend uit zijn eigen familiegeschiedenis. Vooral het tweede deel van dit boek kon ik er nauwelijks meer van loskomen.

Het begint met een bokswedstrijd en daarmee is meteen de toon gezet in De koning van  Szczepan Twardoch. Het is hard, bij tijden meedogenloos, intens en fascinerend. De schets van het Joodse criminele circuit in Warschau vlak voor de Tweede Wereldoorlog laat je af en toe naar adem happen. Wat een boek!

Een stuk rustiger is De honderd dagen van Joseph Roth. Over Napoleon die terugkeert uit ballingschap en zijn plek weer opeist. Een groot deel van het volk is weer gefascineerd, maar de definitieve ondergang duurt niet lang. Mooi, maar niet heel bijzonder.

En weer terug naar Warschau: Het zwarte koninkrijk van Szczepan Twardoch is het vervolg op De koning. Het kan los worden gelezen maar dat zou ik niet doen. Net zo fascinerend,  maar deze auteur laat nu ook zien dat hij heel gevoelig kan schrijven. Van vergelijkbare klasse als dat andere boek van hem.

Een boek met maar liefst twaalf eindes: Tot de dood ons scheidt van Lionel Shriver. Een ouder echtpaar wil niet dement en lichamelijk afgetakeld aan hun eind komen zoals één van hun ouders. Ze nemen een drastisch besluit maar als de datum waarop het moet gebeuren dichterbij komt slaan de twijfels toe. Interessant.

Het kan niet altijd feest zijn. Dit was wel het minste boek van deze maand. Niet slecht, maar al met al geen erg geslaagde uitvergroting van de werkelijkheid: De dag van de Opritsjnik door Vladimir Sorokin.

Over een moeder die enorm opziet tegen het lege nest als Het laatste kind op eigen benen gaat staan. Tot vlak voor het einde heel sterk, maar dat slot had Philippe Besson wat mij betreft anders mogen doen.

Fictief, historisch, deels autobiografisch en je wordt ook getrakteerd op enkele sociologische kenmerken in Het dubbelleven van Melenti Maschoelia door Dato Turashvili. Niet onaardig, geen topper.

In Mijn moeder heeft altijd gelijk gaat het voor een groot deel om een hoofdpersoon die mer een eetstoornis kampt. Lana Lux beschrijft dat heel sterk en laat zien dat de oorzaak, zoals veel vaker, van psychologische aard is. Een intense en aangrijpende vertelling.

Janet Lewis heeft veel indruk gemaakt met De vrouw van Martin Guerre. Net als dat boek draait Het proces van Sören Quist om een bijzonder en geruchtmakend proces uit het vrij verre verleden. Dit speelt rond 1625. Weer genieten, zij is heel sterk in het neerzetten van de sfeer van toen.

En we zijn er nog niet. Een liefde van Sara Mesa. Het laat vooral op treffende wijze zien dat als je als nieuwkomer vrijwel iedereen op afstand houdt en vreemde keuzes maakt het moeilijk is om je thuis te voelen in een kleine gemeenschap.

Tunnel 29 is het waargebeurde verhaal van de bouw van een tunnel onder de Berlijnse muur door. Ondanks dat het verhaal bekend is en je kunt weten hoe het afloopt heeft Helena Merriman er een bijzonder fascinerende en gek genoeg bij vlagen spannende geschiedenis van gemaakt.

Moeilijk om een favoriet hieruit te pikken. Het worden er twee deze keer, omdat beide boeken lang zijn blijven hangen en omdat het onmogelijk is om een voorkeur voor één van de twee uit te spreken. Ik vind De koning en Het zwarte koninkrijk er individueel en vooral gezamenlijk wel bovenuit steken. Twardoch zal ik in de gaten houden en ik hoop dat er meer van hem zal verschijnen!

Hier de link naar eerdere afleveringen

Share

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.