In het beste geval
word je, gedicht van me, aandachtig gelezen,
becommentarieerd en onthouden.
Tref je het minder,
dan alleen gelezen.
Vertrouw nooit iemand van wie de televisie groter is dan de boekenkast
In het beste geval
word je, gedicht van me, aandachtig gelezen,
becommentarieerd en onthouden.
Tref je het minder,
dan alleen gelezen.
Mensen gevraagd om de vrede te leren
waar geweld door de eeuwen model heeft gestaan.
Mensen gevraagd die de wegen markeren
waarop alles wat leven heeft verder kan gaan.
Mijn vader heeft het voetballen uitgevonden –
de televisie kan er nog van leren –
maar ze luisteren nooit.
En wat erger is: de andere landen spelen vals.
Pas als Nederland heeft gewonnen
zegt vader dat het mooi en eerlijk was.
We verdoen de dagen in een waas
van strijkers en weemoedigheid.
Dit is de tijd van valse wensen
en bewogen brieven, de laatste
van het jaar. Hoe dan de broze
maanden bovendrijven, hoe de dagen,
voor het eerst weer, tellen.
Donald Niedekker is niet zo’n heel bekende schrijver. Toch heeft hij al aardig wat werken gepubliceerd, zoals romans, dichtbundels, reisboeken en novellen. Zijn eerste roman verscheen in 2002. In de zes jaar daarna kwam er gemiddeld ongeveer één boek per jaar uit, maar in 2008 stokte de productie. In 2015 kwam het weer op gang; bij uitgeverij Koppernik zijn sindsdien drie romans verschenen. Eén daarvan, Oksana, werd genomineerd voor de Fintro Literatuurprijs. Onlangs verscheen zijn nieuwste werk, Wolken &c.
De Bronzen Uil is een Belgische literatuurprijs voor het beste Nederlandstalige debuut van het afgelopen schooljaar. Sinds 2011 reikt het liberaal-vrijzinnige Willemsfonds de prijs uit tijdens het Gentse literair festival Het Betere Boek in oktober.
Een vakjury bepaalt de winnaar die 7000 euro krijgt en een bronzen beeld van een uil, naar het logo van de organisator. Uit een reeks genomineerden stemmen lezers voor de publieksprijs die bestaat uit advertentieruimte in de krant De Morgen en een ets van Enk De Kramer
Op 8 oktober 2011 werd de eerste editie van Het Betere Boek georganiseerd in het Liberaal Archief aan het Gentse Kramersplein naar aanleiding van het 160-jarig bestaan van het Willemsfonds. Met deze benaming lijkt dit treffen voor alternatieve literatuur een voortzetting van het tot 2009 in Antwerpen georganiseerde auteursfestival Het Andere Boek.
In 2018 kwam er een samenwerking tot stand met het Vlaams Fonds voor de Letteren die de Debuutprijs er liet in opgaan waarmee de Bronzen Uil de grootste Belgische onderscheiding werd voor een Nederlandstalig literair debuut. Het prijzengeld werd opgetrokken van 5000 naar 7000 euro met extra promotie voor het winnende boek in boekhandels.
2021 | Caro van Thuyne | Lijn van wee en wens |
2020 | Machteld Siegmann | De kaalvreter |
2019 | Annemarie Haverkamp | De achtste dag |
2018 | Lenny Peeters | Dochter |
2017 | Lieke Kézér | De afwezigen |
2016 | Lize Spit | Het smelt |
2015 | Inge Schilperoord | Muidhond |
2014 | Kris van Steenberge | Woesten |
2013 | Ineke Riem | Zeven pogingen om een geliefde te wekken |
2012 | Roderik Six | Vloed |
2011 | Jan Vantoortelboom | De verzonken jongen |
De Thea Beckmanprijs (voorheen Historisch Nieuwsblad Bontekoeprijs en Archeonprijs); de prijs voor het beste historische jeugdboek werd ingesteld in 2002 op initiatief van het Historisch Nieuwsblad, toen nog onder de naam Bontekoeprijs. In 2004 werd de prijs naar Thea Beckman vernoemd.
De Prinsjesboekenprijs is een Nederlandse prijs voor het beste politieke boek van het voorafgaande parlementaire jaar. De prijs is ingesteld om het belang van boeken over de nationale politiek te benadrukken en de kwaliteit ervan te helpen bevorderen.
De Prinsjesboekenprijs wordt in de Eerste Kamer uitgereikt tijdens het Prinsjesfestival in de week voor Prinsjesdag.
In 2017 is het precies zeventig jaar geleden dat India en Pakistan van elkaar werden afgescheiden nadat de Britse kolonisatoren zich hadden teruggetrokken. Van de ene op de andere dag moesten moslims naar de ene kant, en hindoes naar de andere kant van de grens emigreren, met miljoenen slachtoffers aan beide kanten.
Die pijnlijke en vaak vergeten geschiedenis wordt verteld in de roman Trein naar Pakistan van Khushwant Singh. Een fascinerend en hartverscheurend boek.
Zoon is het derde deel in de zesdelige cyclus Mijn strijd van Karl Ove Knausgård. In het eerste deel van deze cyclus, Vader, blikt hij vooral terug op zijn herinneringen aan zijn onberekenbare en tirannieke vader. Die is dan net overleden. Het beeld dat daarvan bleef hangen is dat de jonge Karl Ove vooral slachtoffer is geweest. Na lezing van Zoon is dat een stuk genuanceerder. Hij roept ook wel een en ander over zichzelf af.