Terugblik op 2019

Minder gelezen dan anders, wel een mooi jaar

Hoewel het jaar nog niet helemaal voorbij is kan ik nu, 26 december 2019, wel alvast de balans opmaken.

Ik heb circa 72 boeken gelezen. Dat is minder dan in voorgaande jaren maar er zijn goede verklaringen voor. Ik ben verhuisd, dat vreet tijd, heb een paar weken last gehad van griep en longontsteking, lezen ging nauwelijks. Maar ook: 2019 was mijn eerste jaar als redacteur literatuur bij De Leesclub van Alles. Erg leuk om te doen, inspirerend door de recensies die ik krijg toegezonden en door de (nieuwe) contacten met boekenliefhebbers. Nadeel: het gaat ten koste van mijn leestijd, maar de voordelen zijn groter.

Zoals gezegd, 72 boeken. Daar zaten een paar tegenvallers tussen. Ik noem er drie.

Tegenvallers

De katholieke school – Edoardo Albinati. Het dikste boek dat ik ooit heb gelezen, 1.486 pagina’s. Prachtige passages maar ook veel dat niet kon boeien. Het had mijns inziens veel krachtiger kunnen zijn met de helft van het aantal pagina’s.

2666 – Roberto Bolaño. Niet dat het een slecht boek was, maar ik had er zo veel meer van verwacht.

Alle pijn van de wereld – Arnold Karskens. Met afstand het slechtste boek dat ik in 2019 heb gelezen. Elk woord dat ik eraan besteed is tijdverspilling.

Top 10

Dat was dit jaar best lastig. Van de hoogst genoteerde boeken ben ik wel zeker, wellicht dat de volgorde op een ander moment anders zou zijn. Maar met name de nummers 9 en 10 zijn min of meer vergelijkbaar met de boeken die deze top 10 net niet hebben gehaald.

10 Een onberispelijke man – Jane Gardam. Het eerste deel van een trilogie, het eerste boek dat ik van haar las. Het heeft een zeer goede indruk gemaakt. Inmiddels heb ik een tweede boek van haar gelezen, Op de klippen, maar daar zal het niet bij blijven. Heerlijke schrijfster.

9 Victoria – Knut Hamsun. Geen uniek verhaal, maar het is zijn manier van vertellen die mij zeer aanspreekt.

8 De hoogstapelaar – Wessel te Gussinklo. Het derde deel in de reeks met Ewout Meyster in de hoofdrol. Lachwekkend, irritant, lomp, onbeholpen, maar ook zielig, meelijwekkend. Tsjonge, wat een bijzondere hoofdpersoon heeft deze auteur ervan gemaakt!

7 Het zoutpad – Raynor Winn. Wat kan ik er anders van zeggen dan prachtig en inspirerend?

6 Wat behouden blijft – Wallace Stegner. Dit schreef ik erover: “De eerste delen van het boek zijn mooi, maar niet uitzonderlijk. Het lijkt wel of die delen in dienst staan van het slotstuk dat van zeer grote schoonheid is. De vragen die Stegner daarin opwerpt, op zoek gaat naar antwoorden, eindigend in een geestelijke en lichamelijke zoektocht, is werkelijk prachtig uitgewerkt.”
Het is inderdaad vooral het slotgedeelte dat een onvergetelijke indruk heeft achtergelaten.

5 Rode liefde – Maxim Leo. Het hoogst genoteerde non-fictieboek. Een genuanceerd en invoelend geschreven familiegeschiedenis. Het geeft een goed beeld van het dagelijks leven in de DDR en je leert ook (iets) beter het fenomeen “Ostalgie” begrijpen.

4 Op aarde schitteren we even – Ocean Vuong. Misschien wel het debuut van het jaar. Bijzondere structuur, een verhaal vol dramatiek, geregeld triest, aangrijpend, soms bitter. Vuong zoekt geregeld de grenzen op van het emotionele, maar gaat er niet overheen, gelukkig maar.

3 De rest van de dag – Kazuo Ishiguro. Ook weer een kennismaking en wat voor één. Een prachtig verhaal over een butler in het Engeland van vroeger. Schitterend geschreven, sterke personages en prachtige sfeertekening.

2 De wintersoldaat – Daniel Mason. Een boek dat weinig aandacht heeft gekregen en dat is naar mijn mening vrij onbegrijpelijk. Een mooi verhaal, mysterieus, intrigerend, deels oorlogsverhaal, deels liefdesgeschiedenis en fascinerende personages. Het is nu ruim acht maanden geleden dat ik het heb gelezen en sommige passages zijn nog steeds springlevend. Dat zegt wel iets.

1 De pop – Boleslaw Prus. Het is het eerste boek dat ik in 2019 voltooide en ik wist meteen dat het een grote kans zou maken om mijn favoriet van het jaar te worden. Wat een fenomenale klassieker! Fascinerende personages, weliswaar een min of meer klassiek liefdesverhaal, maar zo goed uitgewerkt! En rijk aan thematiek: (onmogelijke) liefde, de teloorgang van Poolse adel, kloof tussen arm en rijk, standsverschil, de enorme verschillen tussen man en vrouw (waarbij moet worden aangetekend dat de vrouwen de verstandigste dingen zeggen), kortom veel te genieten.
Wat mij betreft een roman van de buitencategorie!

Op naar 2020. Hopelijk wordt het weer een mooi leesjaar.

Bedankt voor je interesse en ik wens jullie een gezond en voorspoedig 2020!

—

Eerdere edities:
2018
2017
2016
2015