Januari was de eerste maand waarin ik niet meer van elk boek een uitgebreide bespreking maak. De overwegingen die daartoe hebben geleid zijn hier terug te lezen.
Ik heb negen boeken gelezen, een min of meer gemiddeld aantal. Het waren overwegend aardige boeken, niet goed, niet slecht, en een paar die er bovenuit sprongen. Vrij veel variatie qua genre, dat wel, en iets minder recensieboeken dan in de voorgaande maanden.
De eerste van het jaar was Het boek van vergeten woorden van Pip Williams. Het is een boek met twee gezichten. In de eerste helft beleef je mee hoe Esme zich ontwikkelt van kind tot jonge volwassene en hoe haar interesse in een specifiek soort woorden wordt gewekt. Het is het beste deel. In het tweede deel overheersen de persoonlijke beslommeringen teveel. Wel een aardig boek.
De volgende was De moordclub (op donderdag) van Richard Osman. Het is een variatie op wat je een subgenre seniorenroman zou kunnen noemen. In Nederland is vooral de reeks omtrent Hendrik Groen heel populair. Dit boek van Osman is iets anders ingestoken, meer thriller dan een verhaal over dagelijkse dingen, maar helaas ook wat minder.
De man in het hoge kasteel van Philip K. Dick stond al een tijdje op mijn verlanglijstje. Het uitgangspunt achter deze roman en de thematiek zijn absoluut heel sterk, maar de uitwerking is matig. De verhaallijnen zijn warrig en matig.
Pelgrim langs Tinker Creek is het fascinerende verslag van Annie Dillard over een jaar dat zij aldaar doorbracht. Heel interessante wetenswaardigheden over natuur(verschijnselen). Het is leerzaam en omdat Dillard het voorziet van de nodige diepgang, zoals filosofische beschouwingen, is dit een meer dan interessant boek dat aan het denken zet!
Het moest er een keer van komen: Grand Hotel Europa van Ilja Leonard Pfeijffer. Een mengsel van een liefdesroman en een uit de klauwen gegroeid pamflet dat ageert tegen het (inderdaad) doorgeslagen en schadelijke massatoerisme. Al met al heb ik mij er prima mee vermaakt, maar geen topper.
De nacht voor de scheiding is nogal een contrast met voorgaand boek. Sándor Márai schrijft kaler, veel minder barok. Net als van Gloed heb ik bijzonder genoten van dit prachtige verhaal dat op een eveneens prachtige manier is verteld.
In korte tijd heb ik twee boeken van Nobelprijswinnaar Peter Handke gelezen. Na Het tweede zwaard was Ongezocht ongeluk aan de beurt. Het is een heel ander boek, veel persoonlijker. De aanleiding is de zelfdoding door zijn moeder en hij heeft dit boek ook willen schrijven als een soort van monument. Erg mooi!
Wat de verhalenbundels van Uitgeverij Historische Verhalen betreft kun je uitgaan van zekerheden. De formule staat, de verhalen zijn in het algemeen lezenswaardig en de historische feiten waarop ze zijn gebaseerd zijn zonder meer interessant. Dat geldt dus ook voor deze bundel met Korte verhalen uit de Vroegmoderne tijd.
En als laatste Het woord voor rood van Jon McGregor. Het is na Zelfs de honden het tweede boek dat ik van hem heb gelezen en weer heel sterk. Het centrale thema is (naar mijn mening) communicatie en de gevolgen daarvan als een en ander verstoord raakt. De hoofdpersoon krijgt bijvoorbeeld te maken met afasie ten gevolge van een beroerte. Weer een sterk boek van hem!
Het was best lastig om de favoriet van de maand te kiezen. Het is Pelgrim langs Tinker Creek geworden omdat ik daar nog het meest aan terugdenk en omdat het mij het meest heeft gefascineerd.
–
Hier de link naar eerdere afleveringen
Ontdek meer van JKleest
Abonneer je om de nieuwste berichten in je inbox te ontvangen.