Ik houd het kleine ritueel in ere,
opdat je elk moment terug kunt keren.
Iedere dag, wanneer het avond wordt,
maak ik de tafel klaar: een extra bord,
Vertrouw nooit iemand van wie de televisie groter is dan de boekenkast
Ik houd het kleine ritueel in ere,
opdat je elk moment terug kunt keren.
Iedere dag, wanneer het avond wordt,
maak ik de tafel klaar: een extra bord,
Misleidende en tegelijk alleszeggende titel
De omslag van Een sprookje is prachtig en weerspiegelt de inhoud op perfecte wijze. De grimmige, dreigende blik van een katachtige overheerst. Tot je ziet waaruit het plaatje is opgebouwd: bloemen, beestjes en allerlei lieflijke details. Tijdens het lezen van dit werk van Jonas T. Bengtsson overkomt je hetzelfde. Een regelmatig terugkerend gevoel van vertedering, sympathie voor de hoofdpersonen, over wat zij uitspoken en wat hen overkomt. Tot je even achterover leunt en het op je in laat werken; de grimmige werkelijkheid gaat alsnog overheersen.
Een jongen groeit op met een vader die weinig respect voor de wet lijkt te hebben. Terwijl ze van de ene naar de andere plek trekken alsof ze op de vlucht zijn, nemen ze steeds meer afstand van de maatschappij. De vader, een excentrieke, rusteloze man, neemt onderweg allerlei baantjes aan, zoals uitsmijter bij een nachtclub, tuinman en hulpje van een louche meubelhandelaar. Overdag geeft hij zijn zoontje les, 's avonds vertelt hij een sprookje over een prins en een koning die op een missie zijn om de boosaardige witte koningin te vermoorden, daarbij achtervolgd door haar handlangers, de witte mannen, die allerlei gedaantes aannemen.
Op een dag neemt hun avontuur een onverwachte wending. Tien jaar later, wanneer de jongen op het punt staat volwassen te worden, kunnen vragen over het duistere verleden van zijn vader niet langer onbeantwoord blijven.
Met Een sprookje, dat zich afspeelt in het Kopenhagen van de jaren tachtig tot het begin van de eenentwintigste eeuw, heeft Jonas T. Bengtsson een coming-of-ageroman geschreven over hoe het voelt om een vreemde in de moderne wereld te zijn en over de consequenties van een levensfilosofie die van ouder op kind overgaat.
Hoe oordelen zich vormen
Ons feilbare denken is een belangwekkend werk van de psycholoog en Nobelprijswinnnaar Daniel Kahneman. Omdat het naar mijn mening toegevoegde waarde heeft om een werk als dit uitgebreider te behandelen dan romans zal ik per hoofdstuk een samenvatting maken. Dit kan nooit de gehele lading dekken, om het volledig te doorgronden is het noodzakelijk de tekst in zijn geheel tot je te nemen.
er zijn maar weinig hoofden
waarin niet ergens achteraan
een boek ligt opgeslagen
van nijntje met een traan
Veelbelovend initiatief
De geschiedenis vormt een onuitputtelijke bron voor verhalen. Het is goed om te zien dat een nieuw initiatief aan verschillende auteurs de ruimte geeft om verhalen te publiceren die op historische gebeurtenissen zijn gebaseerd. Gebeurtenissen die deels een plekje hebben gevonden in het collectieve geheugen afgewisseld met min of meer onbekende voorvallen.
In de gedrukte versie van Historische Verhalen zijn er 27 van gebundeld.
In deze bundel staan zevenentwintig korte verhalen die zich afspelen in ons verleden. Het verleden is immers een grote bron van inspiratie voor schrijvers. De verschillende auteurs van deze bundel weten die bron uitstekend te benutten en nemen de lezers mee naar de uithoeken van de geschiedenis.
De diversiteit van de verhalen zorgt voor een bont gezelschap: van plunderende Vikingen tot vroegmoderne filosofen en van een opstandige slaaf uit het Romeinse Rijk tot een literatuurcriticus uit de Sovjet-Unie.
Deze bundel is een verzameling van alle verhalen die in 2016 digitaal gepubliceerd zijn, aangevuld met een historische achtergrond.
Spannend verhaal vol verrassende wendingen
Misstanden en sektarische gemeenschappen, rechts-extremisme, beschadigde personen. Het is bepaald niet voor het eerst dat dit thema’s zijn in een thriller uit Scandinavië. In weerwil van wat je zou kunnen verwachten, een zekere mate van sleetsheid en voorspelbaarheid, is het Cilla en Rolf Börjlind gelukt om deze gegevens in Zwarte dageraad te gebruiken in een verhaal dat van begin tot eind boeit.
Olivia Rönning heeft besloten terug te keren bij de politie en wordt op een zaak gezet in de provincie Skåne. In een naburig stadje is een gruwelijke kindermoord gepleegd. Een paar dagen later wordt er nog een kind gedood, deze keer in een dorpje vlak buiten Stockholm. Bij beide kinderen, de zeven jaar oude Aram en de driejarige Emelie, is de nek op dezelfde manier gebroken.
De brute moorden op de onschuldige kinderen veroorzaken een schokgolf door het hele land.
Mette Olsäter van de Rijksrecherche is betrokken bij het onderzoek. Ze verdenkt een racistische groep die bedreigingen heeft geuit naar de ouders van de kinderen.
Als een onderzoeker van het Nationaal Instituut voor Forensische Wetenschappen iets op het spoor komt, neemt ze contact op met Mette Olsäter. De testuitslag geeft de zaak een zeer onverwachte wending...
Interessant doch weinig coherent debuut
Luca d’Andrea heeft met Het hart van het kwaad een stormachtige entree gemaakt als thrillerauteur. Binnen een week zijn de rechten aan twintig landen verkocht. Sommigen waagden het om vergelijkingen te maken met gerenommeerde schrijvers als Stephen King en Jo Nesbø. Slaagt hij erin om de daardoor hooggespannen verwachtingen waar te maken?
Annelise vertrekt na de dood van haar moeder met haar man Jeremiah Salinger naar de Alpen. Daar raakt Salinger betrokken bij een dramatisch ongeluk. Doodsbang, verlaten in een ijsspleet en omringd door het dreigende gebergte kijkt hij zijn dood in de ogen. Hij keert als enige overlevende naar het dorp terug. Maar de idylle heeft plaatsgemaakt voor een angstaanjagend onbehagen.
De lokale bevolking verwijt hem schuld aan de dood van hun dorpsgenoten tijdens de mislukte reddingsoperatie. Dan hoort hij over een bloedbad dat dertig jaar geleden plaatsvond waarbij drie jonge dorpsbewoners zijn afgeslacht tijdens een kampeertocht. Zodra de gedreven Salinger zich op deze onopgeloste moorden stort, stuit hij op de weerbarstige vijandigheid van een bergdorp dat de waarheid voor zich wil houden.
Gorters mensbeeld van werkers
schrijdend langs het strand was
van muurverf en wanbegrip,
monumentaal en bedacht,
maar je geneert je als je
lacht of glimlacht.
Ik ben de kleine dochter van Jaïrus
Ik lig hier op een veel te grote baar.
De dood zit in mijn ogen en mijn haar,
dat, nu de krul eruit is, zonder zwier is.
Mocht het helpen: we bestaan massaal niet. Kijk naar zomers
die nooit overgaan, roestvrijstalen keukenmessen, daarnaast
bewegen we getalenteerd, feilloos in het niet-bestaan.