ik denk
als het regent
laat ze niet nat worden
en als het stormt
vat ze geen kou
Vertrouw nooit iemand van wie de televisie groter is dan de boekenkast
Weer een interessante bundel
Ook in deze vierde bundel Historische verhalen, van de gelijknamige uitgeverij, blijkt maar weer eens dat de geschiedenis een onuitputtelijke bron voor verhalen vormt. Na een bundel over de gouden eeuw en één over de oudheid is dit de tweede bundel die de gehele geschiedenis omvat. En weer is het interessant, de formule is nog lang niet sleets en de uitvoering wordt steeds professioneler.
Deze verhalenbundel behelst een diverse verzameling van twintig korte geschiedenisverhalen. Niet alleen zijn de vertellingen geschreven door meerdere auteurs, ook spelen de verschillende verhalen zich af in meerdere tijdvakken.??Zo lees je bijvoorbeeld over de politieke strubbelingen van paus Bonifatius VIII in de dertiende eeuw, over de heldendaden van de Zweedse koning Karel XI en over de laatste dagen van de Romeinse keizer Vitellius. De vertellingen zijn gebaseerd op uitgebreid historisch onderzoek, waarbij de auteurs een menselijk verhaal toevoegen aan de harde feiten uit de geschiedenisboeken.
Iedereen heeft te maken met deadlines. Of je nu schrijver bent, beursgenoteerde onderneming, werknemer, huisvrouw, wie / wat niet eigenlijk. Het is zo’n begrip dat je vaak gebruikt, heel vaak mee te maken hebt, maar waarvan je eigenlijk nooit stilstaat bij de betekenis ervan.
Het niet halen van een deadline kan heel vervelend uitpakken, toelichting is overbodig. De term deadline zoals die voor het eerst werd gebruikt heeft een behoorlijk lugubere betekenis.
De banaliteit van het kwaad
Een betere kop dan de ondertitel van Eichmann in Jeruzalem is nauwelijks denkbaar. Hannah Arendt woonde het megaproces bij en deed daarvan verslag voor The New Yorker. In 1963 is het in boekvorm verschenen, enigszins vertraagd door gezondheidsproblemen van de auteur en van haar man. Het verslag en het boek werd onderwerp van een hevige discussie. Niet vanwege het min of meer feitelijke relaas, maar vooral door de conclusies die Hannah Arendt trok. Deze waren voor velen confronterend, velen werd voor het eerst een spiegel voorgehouden.
Terwijl de openbare aanklager Eichmann als het vleesgeworden kwaad afschildert, beschrijft Arendt hem als een doorsneemens, een kleine, maar ambitieuze bureaucraat die door een totalitaire staat werd verleid. Een verontrustende analyse van een van de grootste showprocessen van de twintigste eeuw.
Ik weet niet zeker of het zwanen waren,
een najaarsnanacht dat hun vleugelslag
in duizendvoud over het huis heen lag,
om pas tegen het daglicht te bedaren.
Ach! Hoeveel kopjes trok ik van dit zakje thee?
In hoeveel verzen heb ik jouw gezicht bezongen?
Ja, hoeveel maal verdween de zon in zee?
En hoeveel teer bleef achter in mijn longen?
Leugens en verwarring
Zo af en toe loop je tegen een boek aan dat bedrieglijk gemakkelijk wegleest maar dat na voltooiing nog uren door je hoofd blijft spoken. Een goed voorbeeld daarvan is F van Daniel Kehlmann, die doorbrak met Het meten van de wereld. De auteur die afwisselend in Berlijn en Wenen woont heeft al een paar serieuze prijzen gewonnen, zoals De Candide-prijs en de Thomas Mann-prijs. Zijn boeken zijn al in bijna 50 landen in vertaling uitgebracht.
Arthur Friedland heeft drie zonen. Martin, een katholieke priester die waarlijk niet gelooft; en de identieke tweeling Eric en Iwan. De een is een diep in de schulden zittende financieel adviseur, die lijdt aan visioenen, de ander een mislukt schilder die naam krijgt met het vervalsen van een uitgerangeerde meester. Er lijkt vooralsnog niets aan de hand, totdat de schimmige mannen plots voor een afgrond komen te staan. Een moment van onachtzaamheid, een misstapje, een onbeduidend toeval en wat zo gevreesd werd, wordt waar.
F is een virtuoze roman, vol verwisselingen en geheimzinnigheid, die draait en draait met de werkelijkheid en wat zich daarachter af kan spelen.
Neem nooit een dichter, m’n dochter
zo een met een dichterskop,
zo eentje met lange haren,
zo een wordt er ook met de jaren
niet monogamer op…
Er is een grote norse neger in mij neergedaald
die van binnen dingen doet die niemand ziet
ook ik niet want donker is het daar en zwart
Tussen dromen en daden…
De kop had net zo goed De appel valt niet ver van de boom of Zo vader, zo zoon kunnen zijn. In Wacht tot het voorjaar, Bandini van John Fante heeft vader de hoofdrol en is de bijrol weggelegd voor zijn zoon Arturo. In Vraag het aan het stof is Arturo zelf de belangrijkste persoon. Inmiddels is hij volwassen, min of meer, en heeft hij zich voorspelbaar ontwikkeld. Hij was een vaderskindje, vergoelijkte diens gedrag en laat zien dat hij als jonge volwassene geen haar beter is.
De jonge Arturo Bandini heeft het armoedige stadje in Colorado waar hij is opgegroeid, achter zich gelaten en is vol verwachting naar Los Angeles vertrokken. Een groot schrijver wil Arturo worden, maar dat valt niet mee. Dagen van schrijnende armoede worden afgewisseld met een euforische periode als hij een verhaal heeft verkocht. Tegelijkertijd koestert hij een onhandige, hopeloze liefde voor Camilla, serveerster in een bar waar hij wel eens komt en op wie hij indruk probeert te maken met zijn schrijverschap. Als dan eindelijk zijn eerste roman verschijnt is Camilla ineens verdwenen.