Zij lonkte naar mij, zo verscholen.
Haar blik scheen te zeggen: ‘Welaan!’
Ik stond daar op brandende kolen,
En kon toch geen stapje vergaan.
Vaders stem – Freek de Jonge
Zondagmiddag negentienvijftig
met mijn vader naar de kerk
voor mij is het een wekelijks uitje
voor hem is het zijn dagelijks werk
Het portret – J.C. Bloem
Wanneer ik dood ben en de donkren komen,
Geef me ’t portret niet mee, dat altijd mij
Ten hoofdeneinde stond en in mijn dromen,
Ik merk er toch niets van. Het is voorbij.
Uit het oog uit het hart – Bernlef
Als het iemand is
is het dus die iemand
die ons neerslaat
wegmaait, al ons gras
Het perron – Sofie Smit
Het perron
Roman
Sofie Smit
2019
Paperback
285
9789083015101
Roman
Sofie Smit
2019
Paperback
285
9789083015101
In meerdere opzichten een mooi boek
Een vrouw maakt dagelijks dezelfde treinreis en vertrekt telkens op een vast tijdstip. Ze is gewend aan de andere mensen die hetzelfde ritme volgen. Zij verzint hoe hun leven eruit zou kunnen zien. Op een dag is er ineens een nieuweling. De man is duidelijk niet gewend om met de trein te reizen, maar zijn auto is tijdelijk niet bruikbaar. Wegens een reparatie, die in de jaren ’50 rustig een week kon duren. Zo begint Het perron van Sofie Smit (1981), antropologe die in 2016 haar eerste boek uitbracht, de novelle Het is de liefde. Daarop volgden enkele verhalen en essays. Dit boek kwam in 2019 uit, het is haar debuutroman.
Alsof – Johanna Kruit
Het leek alsof we ver weg waren.
We zagen vogels die we niet noemden.
Het was koud maar er bloeiden bloemen
van ijs. Sneeuw viel in onze haren.
De moerbeitoppen ruisten – Nicolaas Beets
‘De moerbeitoppen ruisten;’
God ging voorbij;
Neen, niet voorbij, hij toefde;
Hij wist wat ik behoefde,
En sprak tot mij;
De koning is gekommen – Guido Gezelle
De groote zon, de zomer is
ten oosten uitgeklommen,
bezoekende zijn koninkrijk…
de koning is gekommen!
Zeemansliedje – Remco Campert
Toen ik klein was
droeg ik een matrozenpakje
mijn moeder nam me mee
naar de vijver in het bos
daar aan een touwtje
liet ik mijn zeilboot varen
de bomen ruisten
de wind kwam van zee
Ruimtevaart – Wim Brands
Mijn grootouders geloofden niet dat een mens
op de maan kan lopen. Verzonken bij
de mogelijkheid van daar wonen