O land van mest en mist, van vuilen, kouden regen,
Doorsijperd stukske grond, vol killen dauw en damp,
Vol vuns, onpeilbaar slijk en ondoorwaadbre wegen,
Vol jicht en parapluies, vol kiespijn en vol kramp!
November 2018
November: het was een prachtige leesmaand!
Wat heb ik in de afgelopen maand gelezen en welk boek is mijn boek van de maand geworden?
In november heb ik zes romans uitgelezen en één niet voltooid. De meeste daarvan vond ik goed tot zeer goed, het was een heerlijke leesmaand!
Vader – Willem Wilmink
vader kocht ooit
een verzameld werk
een bundel gedichten
van degelijk merk
Frontbericht – Lévi Weemoedt
’k Heb niks gezien vandaag, dat wou ik u nog schrijven:
’k heb heel de dag wat voor het raam gestaan
en niks gezien, ondanks het noestig wrijven
in beide ogen. Toen maar vroeg naar bed gegaan.
Hoe zij recht staat – Hans Faverey
Hoe zij recht staat; dat ik zie
hoe zij dit doet door zo te staan
zoals zij gewoon is: haar voeten
iets uit elkaar, haar armen
Week 47 – 2018
Elke week worden in diverse media verschillende boeken besproken. In week 47 zijn de volgende (nieuwe) boeken mij opgevallen:
Hypnose – Lars Kepler
Voortijdig gestopt. Waarom??
In de tijd dat ik nog recenseerde voor een online platform (wat ik overigens met heel veel plezier heb gedaan, maar dat terzijde) kwam ik af en toe in aanraking met een heel matig boek. Ik heb ook twee keer met enkele anderen een longlist doorgeworsteld waaruit een shortlist moest worden samengesteld; leuke en interessante ervaringen, maar ook dan kom je geregeld matige tot slechte boeken tegen.
Daar worstel je je dan maar doorheen, het kost hooguit tijd en af en toe wat ergernis en soms is het ook gewoon om te lachen. Maar als ik “vrijwillig” een boek lees weet ik ongeveer wel wat ik kan verwachten. Dan kan het nog steeds tegenvallen, geen probleem, maar als het echt slecht is stop ermee. Dat overkomt mij zelden, maar nu heb ik zo’n geval.
Misverstand – Menno Wigman
Dit wordt een droef gedicht. Ik weet niet goed
waarom ik dit geheim ophoest, maar sinds een maand
of drie geloof ik meer en meer dat poëzie
geen vorm van naastenliefde is. Eerder een ziekte
die je met een handvol hopeloze idioten deelt,
De eerste steen – Carsten Jensen
Grootse anti-oorlogsroman
Oorlog is gruwelijk, dat is geen nieuws. Vanuit de veilige leunstoel en in een vrij beschermde omgeving is het lastig om de impact ervan tot je te laten doordringen. Je ziet beelden, je leest er wat over, je hoort een en ander, maar het is voor de meesten gelukkig toch een ver van het bed-show. Er zijn ook dwaallichten die oorlog romantiseren en denken dat zij, door er op vrijwillige basis aan deel te nemen, een heldenrol nastreven of denken dat het zicht biedt op een beter leven. Daarom is het goed dat er boeken worden geschreven zoals De eerste steen van Carsten Jensen. Dit kan je niet koud laten en er resteert daarna geen misplaatste romantiek. Hopelijk.
The great Gatsby – F. Scott Fitzgerald
Fraaie klassieker
Er zijn van die boeken die zo’n grote reputatie hebben dat je ze eigenlijk wel moet hebben gelezen. The great Gatsby van F. Scott Fitzgerald is daarvan een uitstekend voorbeeld. Het behoort tot de grote klassiekers als je op de meningen van anderen moet afgaan. De vraag dringt zich dan vanzelf op of je die mening kunt delen.